چگونه فرزندم را تربیت کنم؟ (بخش دوم)

نویسنده: عبدالحمید نوروزی

محبت فرزند، ذاتی‌ است

بدیهی است که به‌طور ذاتی قلب پدر و مادر لبریز از محبت فرزند است؛ گویی این احساس از ابتدای خلقت در قلب آن‌ها به ودیعت نهاده شده است تا با این عاطفه از فرزندشان حمایت و حفاظت کنند، نسبت به او مهربان و دل‌سوز باشند و برای جلب منفعت و دفع مضرّت به او کوشش نمایند. اگر والدین دارای چنین احساسی نمی‌بودند، نسل انسانی منقرض می‌شد؛ زیرا هیچ پدر و مادری نمی‌توانست بر مشکلات بزرگ‌کردن فرزندان‌شان صبر کنند و سرپرستی و تربیت آنان را تا زمانی که به استقلال و خودکفایی می‌رسند، تحمّل نمایند. مسائل متعددی مانند: مواظبت و هوشیاری والدین بر وضعیت فرزند و تلاش مداوم آن‌ها برای تأمین مصالح او، در تربیت فرزند وجود دارد که به صبر و تحملی عظیم نیازمند است و در سایۀ چنین احساسی ایجاد می‌شود.

جایگاه خانواده در تربیت فرزند

خانواده در جوامع اسلامی و غیراسلامی در تربیت و پرورش فرزندان، نقش به‌ســزایی دارد؛ زیــرا خانواده اولیــن پرورشگاهــی اســت که طفــل در آنجــا رشــد و پــرورش می‌یابــد و از اهــل خانــواده رنگ‌وبــو می‌گیــرد. از اینجاســت کــه خانــواده در ســاختن جامعــه نقــش بزرگـی ایفــا می‌کنــد؛ زیــرا خانواده سنگ اساس و زیربنای ساختن جامعه است و اولیــن دانشــگاه و یــا پرورشگاهــی اســت کــه افــراد را تربیــت می‌کنــد و پــرورش می‌دهــد و آن‌ها را فارغ‌التحصیــل می‌نمایــد.

متأســفانه، بســیاری از خانواده‌ها در ایــن امــر کوتاهــی می‌کننــد و در حــق فرزندان‌شــان جفــای بزرگــی روا می‌دارنــد؛ ازهمیــن‌رو، دشــمنان قســم‌خوردۀ اســلام، این کانــون مهم را از هــر طریــقی مــورد هــدف قــرار می‌دهنــد و نمی‌گذارنــد کــه ایــن کانــون گــرم، نقــش خــود را بــه درســتی ایفــا نمایــد.

اولین اصلاح، اصلاح والدین

باید بدانیم که رفتار و کردار پدر و مادر تأثیر بسیار زیادی بر روی فرزندان دارد؛ زیرا کودکان این رفتارها را به دقت مشاهده و ذخیره می‌کنند، حتی اگر والدین خود این تأثیر را حس نکنند؛ به عنوان مثال، فرض کنید یک پدر و مادر فیلم‌های غیراخلاقی تماشا می‌کنند، به مسجد نمی‌روند، قرآن تلاوت نمی‌کنند، کتاب خواندن در برنامۀ روزانۀ آن‌ها نیست، بیشتر وقت خود را با تلفن همراه و اینترنت سپری می‌کنند و به طور مداوم در مورد ورزش فوتبال صحبت می‌کنند، وقتی فرزندان این والدین، چشم خود را باز کنند و به دنیای اطراف نگاه کنند، با والدینی روبرو می‌شوند که در تعقیب شهوات نفسانی خود هستند و سعی دارند نظر شیطان را جلب کنند و از دستورات شیطان پیروی کنند؛ فرزند، آثاری از محبت خداوند ذوالجلال، و اطاعت از دستورات رسول‌الله ^{صلی‌الله‌علیه‌وسلم} را در وجود پدر و مادر نمی‌بیند که با آن انس بگیرد، طبیعتاً فرزندی که در چنین خانواده‌ای پرورش یابد، خانواده را سرافکنده خواهد کرد و مانند زگیلی در جامعه قدعلم کرده و جامعه را آزار خواهد داد.

اکنون خانواده‌ای را تصور کنید که پدر در منزل قرآن تلاوت می‌کند و به فرزندش سفارش می‌کند که مانند او هر روز قرآن تلاوت کند و موقع نماز، دست فرزندش را می‌گیرد و نماز جماعت را با همدیگر در مسجد می‌گذارند، داخل منزل، قسمتی از وقتش را با مطالعۀ کتاب‌های مفید سپری می‌کند، پدر سعی می‌کند هر روز چیز تازه‌ای از دین را به فرزندش آموزش دهد، دست فرزندش را می‌گیرد و او را در کلاس حفظ قرآن یا مراکز علمی و دینی ثبت‌نام می‌کند؛ مسلماً، چنین فرزندی مایۀ سربلندی و عزت خانواده و افتخار جامعه خواهد شد.

ادامه دارد…

بخش قبلی