فمینیسم (بخش بیستم)

نویسنده: ابوریان عزیزی

زن مربی انسانیت

خواست الله متعال همین بوده است که زن در زمینه‌ی پرورش و تربیت انسان‌‌‌ها فعالیت کند.

شیخ محمد متولی شعراوی بین میدان فعالیت زن در زمینه‌‌ی پرورش انسان‌ها و فعالیت او که مثل مردها بیرون از خانه کار بکند، مقایسه کرده است و معتقد است که وظیفه‌ی زن از وظیفه‌ی مرد حساس‌تر و حیاتی‌تر است؛ چون مرد وقتی بیرون از خانه کار می‌کند با اشیا و مادیات سروکار دارد، درحالی‌که آن اشیا برای خدمت‌رسانی به انسانی فراهم می‌گردند که آن انسان شریف‌ترین مخلوق روی زمین است.

اما زن وظیفه‌اش تعامل با این مخلوق فوق پیشرفته است که این مخلوق، پیش الله متعال محترم و دارای شأن و مقام است و آن مخلوق کسی جز انسان نیست، این زن یک بار با مرد به عنوان همسر تعامل می‌کند و محل سکون و آرامش او قرار می‌گیرد و مرد بعد از گذراندن یک روز فشرده‌ی کاری به دامان او پناه می‌برد و آرام می‌گیرد و در مرحله‌ای دیگر، همین انسان را به عنوان جنین در شکم خود حمل می‌کند و وقتی که به دنیا می‌آید او را در آغوش می‌گیرد و به او شیر می‌دهد و از تمام وجودش برای او مایه می‌گذارد و تا وقتی که دوران طفولیت، کودکی و جوانی خودش را می‌گذراند به عنوان مادر او را مورد شفقت قرار می‌دهد و بار سنگین تربیتش را به دوش می‌کشد. وظیفه‌ی اصلی زن همین است و اگر زن این میدان را ترک بکند، درحالی‌که خداوند زن را بر همین فطرت آفریده است و به میدان دیگری پا بگذارد، به تمام معنا اسف‌بار خواهد بود و نتیجه‌ی کاملاً معکوس خواهد بود.

شرایط اشتغال زن مسلمان در بیرون از خانه

اسلام زن را به بهترین صورت مورد اکرام قرار داده است و اجازه داده تا در میان خانواده و جامعه به عنوان عنصری مطلوب و اساسی در ساختن خانواده‌ی مسلمان، جامعه و حکومت اسلامی فعالیت کند.

دین مبین اسلام اشتغال زن را قطعاً ممنوع نکرده است؛ بلکه اسلام، روش و نوع کار زن را به گونه‌ای که با طبیعت و فطرت خدادادی زن مناسب باشد، مشخص نموده است.

اسلام برای کار کردن زن شرایطی را در نظر گرفته است که حافظ کرامت و شرافت زن است و آن شرایط عبارت اند از:

• در محل کار نباید زن و مرد مخلوط باشند؛ زیرا اختلاط زن و مرد برای اخلاق و دین مضر است.

• کار کردن زن بیرون از خانه باید با اجازه و موافقت شوهر یا پدر و یا برادر و یا هر کسی که مسئول آن زن است، باشد.

• کار زن باید مناسب با طبیعت زن و در اندازه و توانش باشد و کارهای طاقت‌فرسا و سخت و خسته‌کننده که در توان زن نیست، نباید انجام دهد.

زن باید در قسمت‌هایی کار کند که جامعه از کار او بهره‌مند شود؛ مثلا:

أ . در قسمت آموزش و پرورش دختران تا به جای مردان، زنان آن‌ها را آموزش بدهند؛

ب. در قسمت داکتری و پرستاری زنانه تا زنان را داکتران زن معالجه کنند نه داکتران مرد؛

ج . خیاطی زنانه، تا زنان مجبور نشوند به خیاطی‌های مردانه برای دوختن لباس‌شان مراجعه کنند؛

د. کارش نباید بیشتر وقتش را دربربگیرد؛ بلکه باید قسمت اعظم اوقات خود را صرف خانه‌داری و رسیدگی به شوهر و تربیت فرزندانش بکند؛

هـ. هنگام رفتن سرکار، خودش را آرایش نکرده و عطر و خوش‌بویی استعمال نکند؛ بلکه لباس سیاه، بلند و گشاد بپوشد و چهره‌اش را بپوشاند.

ادامه دارد…

بخش قبلی | بخش بعدی