پیش درآمد: یکی از موارد ضروری برای هر جامعه، امنیت اجتماعی است. تا زمانی‌که در جامعه امنیت وجود نداشته باشد، جامعه با مشکلات فراوانی دست‌وپنجه نرم می‌کند. در بخش قبلی، امنیت را به دو نوع تقسیم کردیم که نوع اول (امنیت فردی) را در قسمت گذشته توضیح دادیم. در این بخش، قصد داریم نوع دوم امنیت (امنیت اجتماعی) را بررسی کنیم.
امنیت اجتماعی
امنیت اجتماعی مقوله‌ای است که افراد و دولت به همراه یکدیگر در تأمین آن سهیم و شریک هستند. به همین دلیل، با گذشت زمان و غیرقابل تفکیک شدن دولت و جامعه از یکدیگر، این وضعیت در خصوص ناامنی نیز مصداق پیدا می‌کند.
امنیت اجتماعی یکی از معرّف‌های اساسی امنیت همه‌جانبه در هر نظام اجتماعی است که با توسعۀ پایدار آن در سطح جامعه، استقلال و ثبات نظم اجتماعی تقویت می‌شود. در واقع، مصادیق بارز امنیت شامل حفظ و احترام به اعتقادات شهروندان، انسجام اجتماعی، نظم جمعی در جامعه، تأمین آسایش و رفاه اجتماعی، اعمال سیاست‌های اجتماعی و فرهنگی کارآمد، ایجاد زمینه‌های لازم برای برخورداری از احساس امنیت و آرامش اجتماعی و روانی در بین شهروندان، دستیابی به سطح مطلوب استانداردهای زندگی، بسترسازی برای مشارکت پایدار و آگاهانۀ شهروندان در تصمیم‌گیری‌های نظام اجتماعی، تحکیم مبانی انسجام فرهنگی و همبستگی اجتماعی، و استمرار شاخص‌های سرمایۀ اجتماعی است. این موارد می‌توانند رابطه بین توسعۀ پایدار و امنیت اجتماعی را در هر جامعه‌ای به عنوان یک واقعیت اجتماعی مورد ارزیابی قرار دهند.
امنیت اجتماعی یکی از مؤلفه‌های مهم امنیت ملی است که تحت تأثیر عواملی مانند نبود اعتیاد، کاهش جرم و جنایت، و بهبود بهداشت قرار دارد. امنیت اجتماعی به معنای آرامش و آسودگی خاطری است که هر جامعه موظف است برای اعضای خود فراهم کند.
