(و اگر خداوند برخى از مردم را به وسيله‌ی برخى ديگر دفع نمىكرد قطعاً زمين تباه مىگرديد ولى خداوند نسبت به جهانيان تفضل دارد)
(و اگر خدا بعضى از مردم را با برخي ديگر دفع نمىكرد صومعهها و كليساها و كنيسهها و مساجدى كه نام خدا در آنها بسيار برده مىشود سخت ويران مىشد و قطعاً خدا به كسى كه [دين] او را يارى مىكند يارى مىدهد چرا كه خدا سخت نيرومند شكستناپذير است)
خداوند متعال در آيات فوق از روی حقيقتی پرده بر می‌دارد كه بی‌توجهی به آن در طول تاريخ باعث به ميان آمدن مصيبت‌های بزرگی شده است.
حقيقت مذكور آن است كه هميشه عده‌يی از انسان‌ها بنابر اغوای شيطان و تمايلات نامحدود نفس اماره بالسوء دست به ظلم و تعدی زده، عرصه را برای زندگی مسالمت‌آميز ديگران تنگ می‌كنند؛ بنابراين الله تبارك و تعالی از ميان خود انسان‌ها كسانی را برمی‌انگيزد تا با اتكا به او و عتماد به اوامرش آستين همت بالازده جلو انسان‌های شرور و مفسد را بگيرند.
حالا اگر چنين نمی‌شد و كسی نبود كه در مقابل ظلم ايستاده‌گی نمايد چه اتفاقی می‌افتاد؟ الله متعال به ما خبر داده است كه در آن صورت زندگی انسان‌ها مختل می‌گرديد و در روی زمين فتنه و فساد بر پا می‌شد، عبادتگاه‌ها ويران می‌گرديد و…
خداوند متعال كه ظلم و تعدی را نمی‌پسندد، برای جلوگير از انتشار آن دو سنت و روش را در جهان قرار داده است: يكی به كارگيری نيروی قهار طبيعت مانند طوفان، زلزله، سيل و غيره كه احياناً به وسيله‌ی آن بينی بزرگ‌ترين مستكبران جهان را به خاك میمالد؛ ديگری برانگيختن تعدادی از بنده‌گان خود جهت مبارزه با ظلم و فساد كه به وسيله‌ی شان دست ظالمان را كوتاه می‌نمايد.
الله متعال در آيات متعدد كتاب خود وعده داده است كه اگر كسی برای جلوگيری از ظلم ظالم و ياری دادن مظلوم آستين بالازند علاوه بر كسب ثواب و پاداش اخروی از حمايت و نصرت مستقيم الله در دنيا نيز برخوردار خواهد شد.
رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) از روز‌های اول بعثت خود برای مقابله با ظلم و فساد با جديت كامل برنامه‌ريزی می‌كرد و ياران خود را برای مقابله با طرح‌ها و برنامه‌های ويران‌كن آموزش می‌داد.
در نتيجه‌ي تعليمات آن حضرت (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) انسان‌های پا به عرصه‌ی اجتماع و سياست گذاردند كه نه فريب تزوير را می‌خوردند و نه تسليم زور می‌شد و نه هم كمی‌تعداد و قلت امكانات سرهای شان را در برابر زورمندان پايين می‌آورد. آنان با توكل به خدا و توسل به اوامر او توانستند بزرگ‌ترين سدهای ظالمان را در هم شكسته امپراتوری‌های ظلم و فساد را به زانو درآورند.
در حقیقت باید انسان مسلمان همیشه در مقابل ظالم قد علم کرده و حق مظلوم را از آن بگیرد.
هیچ گاه شایسته شان انسان مسلمان نیست که ظلم را مشاهده نموده و خود سکوت کند.
