آیین شین‌تو «بخش دوم»

نویسنده: ابوعائشه

آیین شین‌تو

بخش دوم

بررسی واژۀ شین‌تو

واژۀ شین‌تو برگرفته از دو لغت چینی Shen و تائو tao است. شن به معنای خدایان یا ارواح نیک و تائو و یا دائو به معنای راه و طریقه است. پس در مجموع «شین‌تو» به معنای «راه خدایان» می‌باشد. جاپانی‌های باستان برای دین نژادی خویش نامی نداشتند، لکن پس از آن‌که در قرن ششم میلادی، دین بودایی از قارۀ آسیا از طریق کره و چین رسما وارد جاپان شد. آن‌ها برای متمایز کردن دین سنتی خویش از دین بیگانه، واژۀ شین‌تو را به کار بردند… در تعریف شین‌تو یکی از علمای برجستۀ این دین به نام کونوسیزو می‌گوید: «شین‌تو راه کامی و اصل و قاعدۀ کلی و مسلک مردم جاپان است که از زمانی به یاد نیامدنی وارث آن اصل و مرام شده‌اند. نیز شین‌تو عقیدۀ سنتی و احساس و عاطفۀ مردم جاپان است.»^[1]

کلمۀ شین‌تو که اصلا از لغت چینی شن تائو Shen-tao اخذ شده است بمعنی «طریق خدایان» ترجمه می‌شود، سراسر ایمان و عقیدۀ مذهبی قوم جاپان در ازمنۀ باستانی در تحت این کلمه مندرج است و در اساطیر آن قوم در طی افسانه‌ای جالب سرگذشت اصل و مبدأ آن سرزمین و آن مردم و پیدایش خاندان سلطنتی آن قوم بیان شده است.^[2]

تاریخ پیدایش آیین شین‌تو

شین‌تو (Shinto) یکی از قدیمی‌ترین و سابقه‌ترین ادیان در جاپان است. سابقۀ این آیین به قرن‌ها گذشته بر می‌گردد که تا هنوز هم در بین برخی از مردم آن منطقه باقی است و مردم به آن باور دارند و به صورت دین و آیین به آن نگاه می‌کنند، عبادت‌ها و مراسم‌شان را طبق آن برگزار می‌نمایند.

«شین‌تو یکی از آیین‌های بسیار قدیم است که هنوز هم در جاپان باقی است. واژۀ شین‌تو به معنای راه به سوی خدایان است. معتقدین به شین‌تو، تعدادی از خدایان را عبادت می‌کنند که «کامی» نام دارد. آنان باور دارند که کامی نیروی اساسی در کوه‌ها، دریاها، صخره‌ها، درختان و اجزای دیگر طبیعت است.^[3]

عقاید ابتدایی جاپانی‌های اولیه بر اثر گذشت زمان و به تدریج قوام گرفت و به شکل یک آیین درآمد و این آیین توانست برای قرن‌ها وحدت ملی جاپان را حفظ نماید. این آیین، آیین شین‌تو است. شین‌تو قدیمی‌ترین دین جاپان است که تا روزگار ما باقی مانده است.^[4]

شین‌تو (Shinto) یعنی طریقۀ خدایان، آیین باستانی جاپان است. این آیین الهۀ خورشید به نام اماتراسو (Amaterasu) را نگهبان سرزمین اجدادی می‌داند و خاندان سلطنتی را از نسل این خدا و تجسم وی می‌شمارند. سابقۀ اجتماعی آیین مهایانای بودایی در حدود سال 552 میلادی به جاپان وارد شد و پس از برخورد با شین‌تو، سرانجام بسیاری از عناصر بودایی را به مذهب شین‌تو منتقل کرد. پرستش خدایان ملی و امپراطور، کرنش و قربانی برای مردگان و وطن پرستی از آداب این آیین است.^[5]

یادآوری: وقتی انسان‌ها از فطرت سلیم و دین الهی که به وسیلۀ پیامبران ^{علیهم‌الصلاةوالسلام} به آنان ابلاغ شده است به دور باشند و از عقل، فهم، شعور و حکمتی که خداوند متعال به آنان ارزانی داشته است به درستی استفاده نکنند، به عبادت سنگ، درخت، کوه، صخره، و سایر اشیای روی زمین (حتی برخی به پست‌ترین‌شان!) روی می‌آورند. در دنیا نمونه‌های زیادی وجود دارد که برخی از مردم، مردم دیگر را که زورگو، قدرت‌مند و پرتوان هستند، عبادت و بندگی می‌کنند و در برابرشان خم می‌شوند و سر به سجده می‌گذارند. آیین شین‌تو از نمونۀ‌ آیین‌هایی است که انسان با بررسی آن تعجب می‌‌کند. در این دین (شین‌تو) حیوانات به دلایل مختلف مورد پرستش قرار می‌گرفتند. به عنوان مثال ببر، مار و گرگ به دلیل وحشت‌انگیز بودن یا مرموزبودن‌شان کامی نامیده شده و پرستیده می‌شدند. برخی حیوانات دیگر نظیر آهو، الاغ، کبوتر، لاک پشت و… به دلیل همکاری داشتن با برخی از خدایان یا به عنوان خدمتکار کامی‌ها مورد تقدیس قرار می‌گرفتند. حقیقت هم همین است که وقتی کسی از شریعت خداوند متعال، آموزه‌های دینی، فرامین الله متعال به دور باشد دست به چه کارهایی که نمی‌زند. انسانی که نداند در دنیا برای چه آفریده شده است و خداوند متعال در این دنیا از وی چه می‌خواهد و به چه هدف او را آفریده ‌است واقعا از همه چیز به دور است.

ادامه دارد…

بخش قبلی | بخش بعدی