نویسنده: محمد عاصم اسماعیلزهی
سیمای یهود در قرآن کریم
بخش پنجم
تحریف کتب آسمانى توسط یهود
از مجموع آیاتى که در قرآن کریم دربارۀ تحریف یهود آمده استفاده مىشود، آن‌ها به انواعى از تحریف در کتاب آسمانى خود دست مىزدند. گاهى تحریف آن‌ها تحریف معنوى بود؛ یعنى عبارتى که در کتاب آسمانى آن‌ها نازل شده بود را بر خلاف معنى واقعى آن تفسیر مىکردند؛ الفاظ را به صورت اصلى حفظ مىنمودند و معانى آن را دگرگون مىساختند. و گاهى دست به تحریف لفظى مىزدند و از روى استهزاء به جاى این‌که بگویند سَمِعنا و اَطَعنا (شنیدیم و اطاعت کردیم) مىگفتند سَمِعنا و عَصَینا (شنیدیم و مخالفت کردیم). گاهى دست به‌مخفى ساختن قسمتى از آیات الهى مىزدند. آنچه را موافق میل‌شان بود آشکار و آنچه بر خلاف میل‌شان بود کتمان مىکردند.
حتى گاهى با وجود حاضر بودن کتاب آسمانى براى اغفال مردم، دست روى قسمتى از آن مىگذاشتند که طرف نتواند آن را بخواند.[1]
الله متعال در قرآن مىفرماید: “يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ ۛ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا ۛ سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ ۖ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ ۖ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَٰذَا فَخُذُوهُ وَإِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا ۚ وَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ ۚ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ.” ترجمه: «ای پیامبر! کسانی‌که در کفر میشتابند تو را غمگین نسازند، چه آنان‌که به زبان‌شان گفتند: ایمان آوردیم و دلهای‌شان ایمان نیاورده، و چه آنان‌که یهودیاند که به شدت شنوندۀ دروغ اند (با آنکه میدانند دروغ است) و به شدت گوش به فرمان گروهی دیگرند که (از روی حسد و کبر) نزد تو نیامدهاند. (آن گروهی که) کلمات (الله) را پس از استواری در جایگاه‌هایش تحریف میکنند، (و معنای حقیقیاش را تغییر میدهند و به مقلّدان و مطیعان بیسواد خود) میگویند: اگر (از طرف پیامبر اسلام) احکام (و فرمانهایی مطابق میل ما) به شما ابلاغ کردند بپذیرید و اگر آن را (مطابق میل ما) ابلاغ نکردند (از آن) بپرهیزید. و کسانی‌که الله عذاب (و رسوایی و ذلت)شان را بخواهد، تو هرگز نمیتوانی چیزی از عذاب الله را از آنان برطرف کنی. اینانند کسانی‌که الله نخواسته دلهای‌شان را (از آلودگی) پاک کند؛ برای آنان در دنیا خواری و رسوایی، و در آخرت عذابی بزرگ است».[2]
جایگاه عوام یهود
در این گناه، عوام یهود نیز با علمای‌شان شریک هستند؛ زیرا آن‌ها به حکم فطرت خود دریافته بودند علمایى که حرام مىخورند و رشوه مىگیرند، نمىتوانند در گفتارشان امین و صادق باشند. پس باید از آن‌ها دورى مىکردند، ولى آن‌ها نیز به این سخنان بیهوده دامن مىزدند، بلکه آن‌ها را در کارشان تحریک، تشویق و تقویت مىکردند.
همانطور که سابقاً نیز گفتیم این هنر تحریف را یهود تازه به دست نیاوردند؛ بلکه از سنت دیرینۀ آن‌ها بود و نسبت به ساحت پیامبران جسارت مىکردند. حضرت سلیمان پیامبر علیه‌السلام را ساحر مىخواندند و… آن‌ها براى منفعت کوچک (مهمانى پر زرق و برق) و دلایل دیگر، آیات تورات را که در زمینۀ اوصاف پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وصحبه‌وسلم بود تحریف کردند و این همان ثمن قلیل و کم است.
“إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَأَيْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَٰئِكَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلَا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ” ترجمه: «قطعاً کسانی‌که پیمان الله و قسم‌های‌شان را (برای رسیدن به مقاصد دنیایی) به بهای اندکی میفروشند، برای آنان در آخرت بهرهای نیست؛ و الله با آنان سخن نمیگوید و در قیامت به آنان نظر (لطف و رحمت) نمینماید و (از گناه و آلودگی) پاک‌شان نمیکند؛ و برای آنان عذاب دردناکی خواهد بود».[3]
و در آیهاى دیگر مىفرماید: “وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلَا تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۖ فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ” ترجمه: «و (یاد کنید) هنگامی که الله از کسانی‌که به آنان کتاب آسمانی داده شد، پیمان گرفت که حتماً باید (احکام و حقایق) آن را برای مردم بیان کنید و پنهانش ننمایید. پس آن (عهد و کتاب) را ترک کردند و به آن اعتنایی ننمودند، و در برابر ترک آن اندک بهایی به دست آوردند؛ و بد چیزی است آنچه به دست میآورند».[4]
و در مقابل این‌ها نیز کسانى پیدا مىشوند که هرگز حاضر نیستند دین خود را در مقابل متاع دنیا معامله کنند و با ارزشترین چیز پیش آن‌ها، دین الله و عهدى است که با خداوند بستهاند.
البته این که گفتیم یهود براى رسیدن به منافع دنیوى و یا به جهت از دست ندادن آن، کتب آسمانى خصوصاً تورات را (جهت اغفال یهودیان عوام) تحریف نمودند، این بدین معنا نیست که همۀ تورات را تحریف کرده باشند و تمام الفاظ و مفاهیم آن را تغییر دادند و این کتاب آسمانى متضمن هیچ وحى الهى نباشد؛ بلکه حساسیت یهود بیشتر نسبت به آن قسم از کلام الهى در تورات بود که متضمن اوصاف پیامبر آخرالزمان یا به جهتى مربوط به این قضیه بود و یا احیاناً به گونهاى آن کلام را منافى با منافع خود مىدیدند، همچنانکه همین نکته از آیات الهى به دست مىآید.[5]
ادامه دارد…
بخش قبلی | بخش بعدی
[1]. شلبی و ندوی، علامه شلبی نعمانی و علامه سید سلیمان ندوی، فروغ جاویدان، ج۱، ص۲۳۷، ترجمه: عبدالمجید مرادزهی، تاریخ انتشار: ۱۳۸۹هـ، انتشارات فاروق اعظم.
[2]. سورۀ مائده، آیه: ۴۱.
[3]. سورۀ آل عمران، آیه: ۷۷.
[4]. سورۀ آل عمران، آیه: ۱۸۷.
[5]. عثمانی، حبیبالرحمن، اسلام چگونه گسترش یافست، ص۹۱، ترجمه: عبدالغنی شیخ جامی، تربت جام، انتشارات تسنیم جام۱۳۹۱هـ.
