قرآن کریم وقوع بسیاری از حوادث و امور خارقالعاده توسط کسانی‌که پیامبر نبوده‌اند را بیان می‌دارد؛ در زیر نمونه‌هایی از این وقایع را بیان می‌کنیم:
در داستان حضرت مریم علیهاالسلام آمده است که ایشان در غیر فصلش میوه‌های گوناگونی می‌خورد.
«كلما دخل عليها زكريا المحراب وجد عندها رزقا قال يمريم أنى لك هذا قالت هو من عند الله إن الله يرزق من يشاء بغير حساب»؛ (هرگاه زکریا در محراب بر او وارد می‌شد به نزد او رزقی می‌یافت. می‌گفت: ای مریم، این روزی برایت از کجا آمده است؟ [مریم] می‌گفت: آن از نزد خداست. خداوند هرکس را که بخواهد بی‌شمار روزی می‌دهد.)
کرامات اولیا با عیان، حجت و برهان ثابت هستند که چند نمونۀ آن را در ذیل ذکر می‌کنیم:
اثبات کرامت عیانا با عقل و شرع؛ حامله شدن حضرت مریم علیهاالسلام و فراهم شدن هرنوع میوه برای او در غیر فصلش، از امور خارق العاده‌ای هستند که به دلیل یافت نشدن شروط معجزه در آن، معجزه شمرده نمی‌شود. وجود رزق فراوان نزد حضرت مریم علیهاالسلام از مواردی است که معمولاً خلاف عادت به شمار می‌رود و این خودش دلیل بر کرامات اولیاء است.
داستان مربوط به اصحاب کهف؛ صاحب کتاب «کرامات الأولیاء» ابوالفداء عبدالرقیب بن علی، در صفحۀ ۲۵ این مبحث را ذکر نموده است.
الله متعال در سور‌ۀ کهف، داستان گروهی از جوانان مؤمن و مؤحد را بیان کرده است و چنین می‌فرماید: «أم حسبت أن أصحاب الكهف والرقيم كانوا من آياتنا عجبا إذ أوى الفتية إلى الكهف فقالوا ربنا آتنا من لدنك رحمة وهيئ لنا من أمرنا رشدا فضربنا على آذانهم في الكهف سنين عددا ثم بعثنهم لنعلم أي الحزبين أحصى لما لبثوا أمدا…»؛
ترجمه: (آیا پنداشته‌ای که اصحاب «کهف» و «رقیم» از [زمرۀ] نشانه‌های ما [چیزی] شگفت بودند؟ هنگامی‌که آن جوانان در غار جایی گرفتند و گفتند: «پروردگارا! از نزد خود رحمتی به ما ببخش و در کارمان راهیابی را برای‌مان فراهم بین.» پس چندین سال در [آن] غار بر گوش‌های‌شان پرده افکندیم. سپس آنان را بر انگیختیم تا بدانیم کدامیک از دو گروه مدت زمانی را که درنگ کرده‌اند، بهتر به خاطر داشته‌است.»
علامه عض‌الدین ایجی در «کتاب المواقف» می‌نویسد: «اصحاب کهف که خداوند متعال آنان را ۳۰۰ سال و یا بیشتر بدون هیچ آفتی زنده نگه داشت، به اجماع علمای امت از جملۀ انبیا به حساب نمی‌آیند؛ زیرا مواردی که در این داستان ذکر شده است معجزه نبوده و یکی از شرایط معجزه که عبارت است از مقرون بودن با دعوای نبوت و تحدی است، در آن یافت نمی‌شود.»
اهل سنت با استدلال از داستان اصحاب کهف و داستان‌های دیگری که در قرآن کریم آمده است، معتقدند که کرامات اولیا ثابت‌اند.
