نویسنده: شعیب احمد غزنوی 

اسباب وراه‌­های رسیدن به تقوا:

تحقق و تقویت این هدف مقدس از راه‌­های گوناگونی امکان پذیر است از جمله:
ارتباط وانس با قرآن.
[وَكَذلِكَ أَنْزَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْراً]
‏ «همچنين قرآن را به زبان عربی فرو فرستاديم و در آن بيم دادن و ترساندن را (به شيوه‌های گوناگون) بازگو كرديم، تا اين كه (مردمان از كفر و معاصی) بپرهيزند، يا باعث يادآوری و بيداری (و مايه پند و عبرت) ايشان شود.»
[كَذَلِكَ يُبَيِّنُ الله آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ]
«خداوند اين چنين آيات خود را برای مردم روشن می‌سازد، باشد كه پرهيزگار شوند.»
 2ـ حركت در مسير هدايت خداوندی از طريق مجاهدت و تلاش:
[وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زادَهُمْ هُدىً وَآتاهُمْ تَقْواهُمْ]
‏ «كسانی كه راهياب شده‌اند، خداوند بر راهيابی ايشان می‌افزايد و تقوای لازم را بديشان عطاء می‌نمايد.»‏
[وَالَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَإِنَّ الله لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ]
‏ «كسانی كه براي (رضايت) ما به تلاش ايستند و در راه (پيروزی دين) ما جهاد كنند، آنان را در راه‌های منتهی به خود رهنمود (و مشمول حمايت و هدايت خويش) می‌گردانيم، و قطعاً خدا با نيكوكاران است (و كسانی كه خدا در صف ايشان باشد پيروز و بهروزند).»
روزه اگر اجرای آن مطابق با شرع و همراه با آگاهی قلب باشد از راههای رسيدن به تقواست:
[يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ]
‏ «ای كسانی كه ايمان آورده‌ايد! بر شما روزه واجب شده است، همان­گونه كه بر كسانی كه پيش از شما بوده‌اند واجب بوده است، تا باشد كه پرهيزگار شويد.»
عبوديت و بندگی به معنی آبادكردن دل به محبت خداوند و حاكميت خدا بر قلمرو درون و بيرون نيز از عوامل تقواست:
[يا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ]
‏ «ای مردم! خدای خود را بپرستيد، آن كه شما را و كسانی را آفريده است كه پيش از شما بوده‌اند، تا (خود را بدين وسيله پاك سازيد و) راه پرهيزگاری گيريد.»
رفاقت و همراهی انسان­های صادق از جمله اسباب رسيدن به تقواست:
[يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا الله وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ]
‏ «ای مؤمنان! از خدا بترسيد و همگام با راستان باشيد.»

موانع تقوا:

دنیاپرستی، غفلت و فراموشی خدا و خود، گناه و شهوت پرستی، خصومت با دیگران، خیانت، کنترل نکردن زبان و عدم قناعت از جمله موانعی است که در مورد تقوا ذکر شده است.
خداوند متعالی می‌­گوید: علاوه بر تشخیص حق از باطل، نتیجه پرهیزکارى این است که:
[وَ یُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُم] «خداوند گناهان شما را مى‌پوشاند و آثار آن را از وجود شما بر مى دارد».
[وَ یَغْفِرْ لَکُم] به علاوه (از بخشش گناهان) «شما را مشمول آمرزش خود قرار مى دهد».
[وَ اللهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظیم] و پاداش هاى فراوان دیگرى در انتظار شماست که جز خدا نمى داند; زیرا «خداوند فضل و بخشش عظیم دارد».
این سه اثر، میوه­هاى درخت تقوا و پرهیزگارى هستند.

تقوا در روابط اجتماعی:

خداوند متعال رعایت تقوا و پرهیزکاری را به دشوارترین قضیه در ارتباط اجتماعی، یعنی طلاق مورد تاکید قرار می دهد، زیرا طلاق یک حالت ویرانگری و پایان دادن است به سازندگی و آغاز. با انتخاب آن توسط شوهر کانون گرم خانواده متلاشی و دگر گون می شود. بنابراین هنگامی که کسی در موضوع حساس طلاق همسرش راه تقوا و پرهیزکاری را انتخاب می کند، در سایر رفتارهای اجتماعی پیمودن مسیر تقوا برایش آسان تر خواهد بود.

در سوره طلاق چنین می خوانیم:

[يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا الله رَبَّكُمْ]
«ای پیغمبر! وقتی که خواستید زنان را طلاق دهید، آنان را در وقت فرا رسیدن عده طلاق دهید و حساب عده را نگاه دارید و از خدا که پروردگار شماست بترسید و پرهیزکاری کنید.»

تقوا وعبادت­ها

بدون شک عبادت‏ها و نیایش‏های بندگان چیزی بر جاه و جلال پروردگار نمی افزاید، همان گونه که ترک آنها چیزی از عظمت و مقام او نمی کاهد. عبادت ها در حقیقت کلاس‏های تربیت برای آموزش تقوا و پرهیزکاری است.
[يا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ]
« ای مردم، پروردگار خود را بپرستید، او که شما را و کسانی را آفریده که پیش از شما بوده اند، امید می رود پرهیزکار شوید».

تقوا مهم­ترین توشه:

تقوا توشه تن و روان آدمی است و دل و جان از آن نیرو و انرژی می گیرد. خردمند کسی است که به تقوا می گراید و راه پرهیزکاری را می پیماید.
[وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى]
«توشه برگیرید که بهترین توشه پرهیزکاری است».
همان گونه که خداوند تقوا را توشه نامیده است، در جای دیگری از آن به عنوان لباس یاد می کند:
[وَلِبَاسُ التَّقْوَى ذَلِكَ خَيْرٌ]
« لباس تقوا، بهترین لباس است».
چه تشبیه گویا و رسایی، همان طوری که لباس به بدن انسان در مقابل سرما و گرما و بسیاری از خطرها مصونیت می بخشد و عیوب جسمانی را می پوشاند و ظاهرش را می آراید، تقوا و پرهیزکاری نیز علاوه از پوشاندن بشر از زشتی گناهان و حفاظت از آسیب‏های فردی و اجتماعی، زینت معنوی است. تقوا عورت‏های دل را می پوشاند و دل را زینت می دهد، چنانکه لباس عورت‏های تن را می پوشانید و تن را زینت می بخشید.
ادامه دارد…
بخش قبلی
Share.
Leave A Reply

Exit mobile version