نویسنده: محمدالافغانی
آیت:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقنَاکُم مِن قَبلِ أَن یَأَتِيَ یَومٌ لَابَیعٌ فِیهِ وَلَاخُلَّةٌ وَ لَاشَفَاعَةٌ وَ الکَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ. [بقره: 254]
ترجمه: ای مومنان! از آنچه خدا به شما روزی داده [زکات و صدقه] بپردازید، پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن هیچ داد و ستدی، هیچ دوستیای و هیچ شفیعی، در کار نیست. و کافران، همان کسانی هستند که حرمت حدود خدا را نگه نمیدارند.
حدیث:
«من قرأ آیة الکرسي دبر کل صلاة مکتوبة، لم یمنعه من دخول الجنة إلا أن یموت»
ترجمه: هرکس آیت الکرسی را، پس از هر نماز فرضی بخواند، هیچ چیزی مانع ورودش به بهشت نیست جز مرگ [: همین که بمیرد مستقیما وارد بهشت میشود].» (صحیح جامع الصغیر و زیاداتش)
داستان:
شاعری به دربار پادشاه رفته، برای وی شعری سرود.
پادشاه به وی گفت: هرچه خواهی، بخواه!
شاعر: واقعا هرچه بخواهم میدهی؟
پادشاه: البته.
شاعر: میخواهم به اندازهی هر عددی که در آیات قرآنی میخوانم، به همان شمار به من دینار بدهی.
پادشاه: با کمال میل.
شاعر:
-
به ترتیب، آیات ذیل را برخواند: «إلهکم إله واحد». پادشاه به او یک دینار داد.
-
«ثاني اثنین إذ هما في الغار». پادشاه دو دینار دیگر داد.
-
«لا تقولوا ثلاثة انتهوا». سه دینار دیگر.
-
«و لا ثلاثة إلا هو رابعهم». چهار دینار دیگر.
-
«و لاخمسة إلا هو سادسهم»، یکباره، پنج دینار و شش دینار[: این بار، یازده دینار].
-
«الله الذي خلق سبع سموات». هفت دینار.
-
«و یحمل عرش ربک فوقهم یومئذ ثمانیة». هشت دینار.
-
«و کان في المدینة تسعة رهط». نه دینار.
-
«تلک عشرة کاملة». ده دینار.
-
«إني رأیت أحد عشر کوکبا». یازده دینار.
-
«إن عدة الشهور عند الله اثنا عشر شهرا». دوازده دینار.
