یکی از ایده‌ها و فرضیه‌هایی که لاوی در کتاب انجیل شیطانی مطرح می‌کند: «تقابل دیانت و لذت» است. لاوی با اصرار مدعی می‌شود که: «هرکس، مذهب و دین‌داری را انتخاب کند، باید لذت و خوشی و پویایی را کنار بگذارد.» وی می‌گوید: «ما در عالم خارج، انسان مسیحی که از زندگی خود لذت ببرد، سراغ نداریم و انسان‌ها باید بین لذت و دیانت یکی را انتخاب نمایند.»
این ادعای لاوی کاملاً برعکس تعالیم آیین اسلام است. اسلام که دینی کامل و جامع است، هم به بُعد مادی انسان‌ها توجه نموده و هم به بُعد معنوی آن‌ها. جالب آن است که در قرآن کریم، ۱۱۵ مرتبه کلمۀ «دنیا» و ۱۱۵ مرتبه کلمۀ «آخرت» بکار رفته است و این یک تصادف نیست. البته این به معنای آن نیست که اهمیت دنیا و آخرت هر دو یکسان است، بلکه آخرت، اصل و هدف است. قرآن کریم در بیانی می‌فرماید: «وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَلَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا»؛ «و در آنچه خدا به تو داده، سرای آخرت را بطلب و بهره‌ات را از دنیا فراموش مکن.»
در دستورات دینی، دنیا نه تنها تاریک و سیاه معرفی نمی‌شود، بلکه روشن و نورانی و به عنوان آیتی از آیات الهی، مزرعۀ آخرت و محل تجارت بندگان خدا برای فراهم کردن زاد و توشۀ آخرت معرفی شده است. نباید فراموش کرد که بخش فراوانی از احکام شریعت اسلام به نیازهای دنیایی، لذات مادی و بدنی حلال؛ مانند خوردن، آشامیدن، استراحت، ازدواج، تفریحات سالم، مسافرت، تهیه لباس، وسیلۀ نقلیه و مسکن اختصاص دارد.
۷.۲. ارتکاب اعمال زشت و خلاف فطرت انسانی
ارتکاب اعمال ناشایست و خلاف فطرت انسانی؛ مثل ابتذال جنسی، همجنس‌بازی، قتل، خودکشی، خون‌آشامی، استفاده از سحر و جادو، موسیقی حرام، مواد مخدر و در یک جمله، لذت‌طلبی مطلق و ارضای خواسته‌های نفسانی که در آیین شیطان‌پرستی مشاهده می‌شود، با آموزه‌های دین اسلام منافات دارد. در مکتب حیات‌بخش اسلام، این گونه اعمال از گناهان کبیره محسوب شده و انسان را از مرتبۀ انسانیت تنزل داده به مرتبۀ حیوانیت و بلکه پست‌تر و بدتر از آن می‌کشاند.
لذت‌گرایی مطلق؛ یعنی از هر راهی و به هر شیوه‌ای، مردود است؛ زیرا با هدف خلقت انسان منافات داشته و نه تنها او را سیراب نمی‌نماید، بلکه بر حرص، ناکامی، افسردگی، غم و اندوه او می‌افزاید. لذات مادی و بدنی از طریق حرام، ممکن است خوشی لحظه‌ای داشته باشند، اما مانع دستیابی به لذات برتر و دائمی می‌گردند که به حقیقت انسان؛ یعنی روح او مربوط می‌شود. در تعالیم دینی، علاوه بر پرداختن به لذات حلال جسمی، به لذات برتری که از آن‌ها به لذات معنوی یاد می‌شود، ترغیب و تشویق شده است. بعضی از این لذات معنوی عبارتند از: لذت معرفت و محبت به پروردگار، لذت مناجات با او، لذت احسان به دیگران، لذت خوش‌اخلاقی و فروبردن خشم.
۸.۲.تناقضات
در عقاید و اعمال شیطان‌پرستان، تناقضاتی وجود دارد که به بعضی از آن‌ها اشاره می‌شود.
الف) تناقض در اعتقادات
در اعتقادات شیطان‌پرستان، از یک‌‌سو خودپرستی مطرح می‌شود و از سوی دیگر، شیطان‌پرستی. هرچند این دو مفهوم ممکن است به نظر هماهنگ بیایند، ولی این تناقضی آشکار است که نشان‌دهندۀ وجود خدایان دوگانه در عقاید آنان است و بی‌پایه و اساس بودن این عقاید را آشکار می‌کند.
ب) قربانی کردن انسان
بنابر گزارش برخی منابع، یکی از آداب شیطان‌پرستان، مراسم قربانی کردن یک انسان است. این مراسم، هم در گذشته و هم اکنون، سالیانه انجام می‌شود و بخشی از کتاب مقدس شیطان‌پرستی نیز به آن اختصاص دارد. در این کتاب آمده است: «یکی از واجبات، قربانی کردن و ریختن خون است؛ زیرا خون، مظهر زندگی و نیرو می‌باشد. البته به شرط اینکه خون ریخته شده، تازه باشد و یک جادوگر مجرب این کار را انجام دهد. این کار بهترین روش برای تسکین شیاطین می‌باشد. این عمل باعث بخشیده شدن افراد می‌گردد و این مرگ، زندگی را برای دیگران در پی دارد.»
لاوی قربانی کردن انسان را قبیح خواند، اما هیچ‌کس از او سؤال نکرد که چرا در کلیسای شیطان، همه‌ساله مراسم قربانی انسان برگزار می‌شود؟ لاوی، قربانی انسان را یک شایعه از جانب دشمنان دانسته و آن را نشانۀ احساسات منفی برشمرد، اما هیچ‌گاه پاسخ نداد که چرا این مراسم با حضور خود او برگزار می‌شد.
از آنجایی‌که در آیین شیطان‌پرستی، خدای یگانه و معاد انکار شده، هر کسی خدای خود و اصلِ حیات دنیایی و لذات بدنی و مادی است. ضدیت و مبارزه با ادیان الهی در دستور کار قرار می‌گیرد و ارتکاب زشت‌ترین و ناپسندترین اعمال مجاز شمرده می‌شود. درحالی‌که اعتقاد به تعالیم ادیان الهی، مانند اعتقاد به خدای یگانه، حساب‌رسی در جهان آخرت، وحی و نبوت و…، جلوی بسیاری از اعتقادات و اعمال فاسد را می‌گیرد. شیطان‌پرستی، عقیدۀ باطل و مکتب انحرافی است که با اصول و ارزش‌های ادیان الهی و فطرت انسانی منافات دارد و افراد، گروه‌ها و گردانندگان آن برای رسیدن به مقاصد شیطانی خود به آن پایبند هستند.
