بسیاری از ما در مسیر تربیت فرزندمان دچار اشتباه می‌شویم و ممکن است به کودکان‌مان صدمات جسمی و روانی غیر قابل جبرانی بزنیم؛ پس اگر روش تربیتی شما تاکنون مؤثر نبوده است، از متخصصین کمک بخواهید. پدرها و مادرها، اگر فرزند شما رفتارهای نامطلوبی دارد که قادر به کنترل آن نیستید، اگر روابط خانوادگی شما به گونه‌ای است که رنج‌تان می‌دهد و اگر از والد بودن‌تان احساس رضایت ندارید و لذت نمی‌برید، چند لحظه توقف نموده و روی افکاری که در ذهن‌تان می‌گذرد، تأمل کنید.
معمولا به خودتان چه می‌گویید؟
– من پدر یا مادر شایسته‌ای نیستم؛ چون نتوانستم فرزندم را خوب تربیت کنم؟
– فرزندم عمداً طوری رفتار می‌کند که من جلوی دوستان و فامیل شرمنده شوم؟ کودک من آیندۀ خوبی نخواهد داشت؛ چون نمی‌تواند رفتار مناسبی داشته باشد؟
– بچۀ من درست شدنی نیست… .
اکنون سعی کنید گفت‌وگوی زیر را جایگزین افکار خود سازید:
برای تربیت فرزندم بسیار تلاش کردم و در بسیاری از موارد نیز موفق بودم؛ می‌توانم بازهم تلاش کنم و موفقیت‌های بیشتری کسب کنم و راه‌های بهتری برای تربیت فرزندم بیابم. من پدر/مادر شایسته‌ای هستم. باید به کودکم آموزش دهم که چگونه رفتار کند، رفتار مطلوب را با او تمرین کنم و هر بار که رفتار مطلوب را انجام داد، او را تشویق کنم. علت مشکل رفتاری کودک من هرچه باشد، من می‌توانم نقش مؤثری در تغییر رفتار او داشته باشم. اگر به موقع عمل کنم، مشکلات رفتاری کودکم آسان‌تر برطرف می‌شود و در آینده تداوم نخواهد داشت. من و فرزندم می‌توانیم آیندۀ بهتری بسازیم. فقط با بزرگ شدن، مشکلات رفتاری کودکان حل نخواهند شد. اگر می‌خواهم کودکم رفتار مناسبی داشته باشد و مهارت‌های لازم برای برقراری ارتباط با دیگران را یاد بگیرد، باید از همین کودکی به او آموزش دهم. هیچ کودکی به خودی خود یک بزرگسال موفق نخواهد شد، بلکه باید مثل یک باغبان در هر زمان از او مراقبت کنم، حمایتش کنم، دوستش بدارم و در صورت لزوم به او آموزش دهم.
همیشه راهی برای بهتر شدن هست؛ همیشه امیدی برای بهتر شدن رفتار کودک هست. می‌توانم با متخصصان مشورت کنم و راه‌هایی را بیازمایم که تاکنون از آن اطلاعی نداشتم. می‌توانم در تربیت فرزندم مؤثر باشم و نقش مثبتی داشته باشم. هر وقت شروع کنم دیر نیست؛ ولی هرچه زودتر شروع کنم بهتر است.
