انسان گلِ سرسبد خلقت است و اصلاح جامعه بستگی به اصلاح انسان دارد. پایه‌های جامعه‌ای مستحکم می‌شوند که انسان‌های قوی‌ای داشته باشند و انسان زمانی قوی می‌شود که اصلاح شده باشد. اصلاح فرد بر اصلاح جامعه مقدم است و در واقع، فرد اساس جامعه را تشکیل می‌دهد و دعوت نیز از فرد آغاز می‌شود. هرگاه فرد دعوت داده شود و سرانجام رابطه‌اش با خالقش برقرار گردد، مسلماً جامعه نیز ارتباطش را با خالقش برقرار می‌کند. و اگر فرد داعی شود، جامعه نیز داعی می‌شود. هر فرد یک آجر ساختمان جامعه را تشکیل می‌دهد و از بنای آن، افراد مستحکم می‌شوند. بنابراین، تغییر ساختار فکری، ساختار عملی و دیدگاه فرد، به نفع جامعه است و هیچ فردی اصلاح نمی‌شود، مگر با دعوت. دعوت است که در درون انقلاب ایجاد می‌کند و در واقع، انقلابی است که از درون فرد شکل می‌گیرد.
دعوت رمز حیات و بالندگی امت‌ها
در هر جامعه‌ای که نهضت دعوت زنده شود، آن جامعه زنده و بالنده خواهد شد و در هر نهضتی که دعوت نباشد، آن نهضت دست‌خوش انقراض و سرانجام جایش را به دیگری واگذار می‌کند. از حضرت مولانا عاشق الهی رحمه‌الله پرسیدند: «علت چیست که بعضی از نهضت‌های اسلامی رو به ترقی دارند و برعکس، بعضی دیگر رو به انحطاط می‌روند؟» وی جواب داد: «هر نهضتی که دعوت داشته باشد، هم دارای حیات می‌شود و هم ترقی می‌کند و به تعدادشان افزوده می‌گردد؛ برعکس، نهضتی یا ملتی که دعوت را کنار بگذارند، مسلماً حیات‌شان پایان می‌پذیرد و از رشد و ترقی می‌افتند و از تعدادشان کاسته می‌شود. دعوت جامعه را سالم، بالنده، پاینده و اصلاح می‌نماید و در واقع، دعوت و تبلیغ به روش صحیح، به‌مثابۀ ستون فقرات در پیکر اسلام است که اساس، نیرو و گسترش و پیشرفت اسلام در همین امر نهفته و منحصر است و بدون آن، قامت اسلام راست نمی‌شود.»
نیاز به دعوت در عصر حاضر
نیاز به دعوت در این برهه از زمان بیشتر از هر عصری محسوس است. امروزه دنیا کالاهای با ارزش خود را با تبلیغات واهی و پوچ به مردم عرضه می‌کند و تبلیغات، حرف اول را در امور دنیوی می‌زند. مسیحیت و ادیان باطله، با دعوت به‌طرف دین باطل‌شان، جوانان، این قشر پاک و بی‌آلایش را که جگرگوشه‌های مسلمانان هستند، یکی پس از دیگری، شکار افکار پوچ خود می‌کنند. اهل باطل، امروز با دعوت و تبلیغِ ایدۀ خود، افراد خواب و غافل خود را بیدار می‌سازند و دیگران را جذب خود می‌نمایند. آن‌ها، هر وسیلۀ تبلیغاتی را به نفع دین باطل خود بکار می‌برند؛ با استفاده از رادیو، تلویزیون، نوار، کامپیوتر و اینترنت، خود را به جهان و جهانیان معرفی می‌کنند و از راه تبلیغ، فکر خود را ترویج می‌دهند. تمام سرمایه، استعداد، وقت و استراحت خود را بالای تبلیغات به مصرف می‌رسانند. جایی که صدای آن‌ها یا نوشتۀ آن‌ها از طریق اینترنت نمی‌رسد، افراد خود را بسیج می‌کنند تا با پای پیاده و با تحمل مشقت‌ها، به آنجا راه یابند و دین خود را منتشر کنند.
