شبهۀ سوم: آیا مسلمانان به پرستش خانۀ کعبه می‌پردازند؟
توضیح شبهه
طواف پیرامون خانۀ کعبه، در حقیقت پرستش آن محسوب می‌شود؛ چرا مسلمانان به ادعای پرستش خدا، خانه‌اش را پرستش میکنند؟
پاسخ
خانۀ کعبه مقصود نیست؛ بلکه الله متعال مقصود است و خانۀ کعبه فقط برای تنظیم جهت و قبله می‌باشد، تا همه متحد و منظم باشیم.
کسی نمی‌تواند اعتراض کند، چرا خانۀ کعبه جهت قبلۀ ما انتخاب شده است؛ زیرا در جواب خواهیم گفت: ما به هر حال باید به یک سمت و سویی عبادت خود را انجام می‌دادیم، حالا الله متعال خانۀ کعبه را انتخاب کرده است و اگر او هر جای دیگری انتخاب می‌کرد، باز هم ملحدین سؤال می‌پرسیدند، چرا آنجا برای عبادت انتخاب شده است، در ادامه به ذکر دلایلی می‌پردازیم که نشانگر آن است که خانۀ کعبه مقصود عبادت نیست؛ بلکه الله متعال معبود است:
۱. پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وسلم و مسلمانان تقریباً ۱۶ یا ۱۷ ماه به طرف بیت المقدس نماز می‌خواندند، اگر کعبه به ذات خود مقصود بود چرا به سوی بیت المقدس نماز می‌خواندند؛ پس مسلمان برای الله متعال نماز می‌خواند نه برای خانۀ کعبه.
۲. اگر کعبه به ذات خود پرستش می‌شود، پس چرا دست‌زدن و مسح‌کشیدن آن غیر از حجر الأسود ناجایز می‌باشد؟ چرا مسلمانان از قسم خوردن به خود کعبه منع شده‌اند؛ بلکه باید به رب الکعبه قسم بخورند؟
۳. ما معبودیت کعبه را نفی می‌کنیم و واضح است که هیچ عابدی معبودیت معبود خود را نفی نمی‌کند؛ پس کعبه اله نیست که پرستش شود.
۴. اگر بالفرض روزی خانۀ کعبه منهدم شود، باز هم نماز خواندن به سوی مکان آن خواهد بود، اگر ذات کعبه مقصود عبادت ما می‌بود، پس باید عبادت ما متوقف می‌شد؛ بنابراین مسلمانان سنگ و آجر نمی‌پرستند.
۵. کسی بر سقف خانۀ کعبه نماز بخواند باز هم نمازش درست است، پس اگر کعبه معبود مسلمان‌ها باشد بر روی آن بالاشدن و نماز را ادا کردن درست نیست؛ زیرا در این‌صورت در مقابل او قرار ندارد. از طرفی بر روی معبود بالا شدن به هر نیت که باشد گستاخی است؛ اما چون خانۀ کعبه معبود نیست، در صدر اسلام مؤذنین بالای آن رفته و اذان می‌دادند.[1]
شبهۀ چهارم: چرا کافران در مکه و مدینه داخل شده نمی‌توانند؟
۱. در هر کشوری مناطقی ممنوعه برای عموم افراد همان کشور وجود دارد، چه رسد به افراد خارجی؛ به‌طور مثال: ورود به اردوگاه‌ها و مناطق نظامی خاص فقط برای افراد معینی که وابسته به آن هستند اجازه می‌باشد. اسلام نیز یک دین جهان‌شمول می‌باشد که برای همۀ جهانیان بوده و دارای اردوگاه خاصی می‌باشد؛ همانا اردوگاه اسلام، دو شهر مقدس مکه و مدینه می‌باشد که فقط برای افرادی اجازه‌ی ورود به آن وجود دارد که مسلمان باشند و دیگران حق اعتراض را ندارند.
۲. هنگامی‌که شخصی بخواهد به یک کشور خارجی سفر کند، حتماً باید ویزۀ آن کشور را بگیرد، هر کشوری قوانین و مقررات خاصی برای صدور ویزه دارد و اگر معیار آن‌ها برآورده نشود، اجازۀ دخول به آن کشور داده نمی‌شود؛ مکه و مدینه نیز از خود قوانینی دارند که هر کسی ویزۀ آن را قبول می‌کند باید به قوانین آن نیز عمل کند ویزۀ مکه و مدینه نیز بسیار آسان است و گفتن: «لا إله إلا الله محمد رسول الله» می‌باشد.[2]
