نویسنده: شکران احمدی

وظیفه و مسؤولیت علما

آنچه برای علما حایز اهمیت می‌باشد این است که شرایط جامعه‌ای را که در آن زندگی می‌کنند، به خوبی درک کنند، فضای حاکم بر جامعه را با چشم بصیرت ببینند؛ قدرت تحلیل اوضاع و مسائل روز را در خود تقویت کنند، ویژگی‌های فردی و اجتماعی اقوام را بشناسند، علل اتفاق و اتحاد و انتزاع و جدایی امت را بدانند و همواره برای رفع اختلافاتی که منجر به افتراق امت می‌شود و یک‌پارچگی آن را تهدید می‌کند، تلاش کنند؛ زیرا که در عصر حاضر بیش از هر زمان دیگری نیاز به وحدت در میان کشورهای مسلمان احساس می‌شود و احیای گفتمان امت واحدۀ اسلامی می‌تواند استمراربخش بیداری اسلامی باشد.
معنای وحدت اسلامی این است که مسلمانان از هر گروه و مذهبی بر اساس آیین اسلام گرد هم آیند و با تکیه بر عناصر مشترک دینی، اتحاد اسلامی را تشکیل دهند؛ راه رسیدن به این هدف داشتن وسعت نظر فراتر از مرزهای مذهبی، ملی، زبانی و… می‌باشد. مسلمانان باید بیندیشند و در قالب عمل، مصالح کلی اسلام و مسلمانان را بر مصالح جزئی مقدم بدارند. برای تحقق این امر مهم باید تاریخ رجال اسلام را مورد مطالعه قرار داد. هم‌چنین، خود را وقف برنامه‌های انسان‌سازی‌ای کنند که از طرف پزشکان روحانی تجویز می‌شود.

نتیجه

به‌طور حتم باید گفت که جامعۀ اسلام در این دوره با بحران رجال مواجه است، این در حالی است که دو چیز در طول تاریخ در مقابل طوفان‌ها و حوادث تلخ زمانه باعث دوام و بقای اسلام گردیده است:
۱. اینکه خودش صلاحیت بقا را داشته است: «الاسلام یعلو ولا یعلی علیه».
۲. اینکه رجال کار در هر زمان میسر شده‌اند. این مدارس و حوزه‌های علمیه، کارخانه‌های انسان‌سازی‌اند و  طلاب آن رجال آیندۀ اسلام می‌باشند.
بنابراین، بر اصحاب مدارس و حوزه‌های علمیه لازم است تا صلاحیت‌ها و استعدادهای نهفته‌ای را که نزد آنان به امانت سپرده می‌شوند، دریابند و پرورش دهند. به امید روزی که مدارس باری دیگر هویت گم‌شدۀ خویش را به دست آورده و مردان مبارزی هم‌چون صحابه رضی‌الله‌عنهم، تابعین، امام ابوحنیفه، امام مالک، امام شافعی، امام احمد بن حنبل رحمه‌الله و… پا به عرصۀ ظهور بگذارند و نشاط و شادابی را برای جامعۀ اسلامی به ارمغان آورند.

منابع

  1. بدری، عبدالعزیز، نقش علما در پاسداری از اسلام، مترجم: مصطفی اربابی، چاپ دقت، نوبت چاپ: اول ۱۹۳۱م.
  2. ماهنامۀ بینات، نشریۀ تجربی طلاب دارالعلوم محمدیه اسلام آباد زابل، سال دوم، شمارۀ سوم، ربیع الثانی ۱۴۲۸ه‍.ق.
  3. مجلۀ ن والقلم، حاصل تلاش طلاب سراوان، سال چهارم، شمارۀ ششم.
  4. العثیمین، محمدبن صالح، قواعد و رهنمون‌های بيداری اسلامی، بی‌تا.
بخش قبلی | پایان
Share.
Leave A Reply

Exit mobile version