نویسنده: ابوجریر
احکام اسلامی
احکام به سه نوع است:
-
اوامر (فرض، واجب، سنت، مستحب).
-
فرض:- درلغت قطع و اندازه راگویند. و در اصطلاح عملی را گویندکه به دلیل قطعی ثابت شده باشد وهیچ شبه در آن نباشد.
-
حکم فرض:- به کردنش ثواب و به نکردنش بدون عذر گناه و عذاب بوده و انکار و توهین به فرض کفر است.
-
واجب:- در لغت لازم و ضروری را گویند. و در اصطلاح عملی را گویند که به دلیل قطعی ثابت نشده باشد يعني ثبوتش ظنی باشد.
-
حکم واجب:- به کردنش ثواب و به نکردنش گناه و عذاب و منکر آن کافر نمی‌شود.
-
سنت:- در لغت روش وطریقه را گویند. و در اصطلاح کاری را گویند که نبی اکرم (صلیاللهعلیهوسلم) آنرا همیشه کرده باشد، و بعضی اوقات ترکش نیزکرده باشد.
-
حکم سنت:- به کردنش ثواب و به نکردنش عذاب و سرزنش است و نه عذاب و انکار ان بدعت است البته بشرطی‌‌که به تواتر ثابت نباشد البته اگر سنتی به تواتر ثابت شده باشد منکرش کافر می‌شود.
-
مستحب:- در لغت دوست داشتن و دوست‌داشتنی را گویند. و در اصطلاح کاری را گویند که نبی اکرم (صلیاللهعلیهوسلم) آنرا گاهی کرده و گاهی نکرده باشد و یا اصحاب گرامی آنرا پسندیده باشد وسلف صالح آنرادوست داشته باشد.
-
حکم مستحب:- به کردنش به خاطر رضای الله (جل‌جلاله) ثواب و به نکردنش عذاب نمی‌باشد.
-
نواهی (حرام، مکروه).
-
حرام:- در لغت منع نمودن و ناروا و ناجایز را گویند. و در اصطلاح عملی را گویند که منع آن به دلیل یقینی ثابت شده باشد.
-
حکم حرام:- به نکردنش ثواب به خاطر رضای الله (جل‌جلاله) و به کردنش مستحق عذاب می‌شود. و اگر کسی حرام را حلال بداند کافر می‌شود.
-
مکروه :- در لغت ناپسندیده و در اصطلاح عملی را گویند که منع آن به دلیل معارض و یاشبه ثابت شده باشد.
-
حکم مکروه:- به نکردن آن ثواب و به کردن آن ترس عذاب است.
-
سوم (مباح)
-
مباح:- در لغت حلال کرده شده جایز و روا را گویند. و در اصطلاح کاری را گویند که در کردن و نکردن آن بنده اختیاردارد.
-
حکم مباح:- به کردن و به نکردن نه ثواب و نه عذاب است.
