نویسنده: شکران احمدی
جنگ سرد یا تهاجم فرهنگی
واقعیت تلخی که هرگز فراموش نمی‌شود، توطئه‌های دشمنان اسلام در زمینۀ فرهنگی در کشورهای اسلامی است. جامعه‌شناس معروف، محمد قطب در کتاب «واقعنا المعاصر» دربارۀ آغاز تهاجم فرهنگی به مصر چنین می‌گوید: آقای «دنلوب» که خودش یک اسقف بود، توسط «کرومر» وزیر فرهنگ انگلیس برای پیاده‌کردن شیوه‌های آموزشی غرب به مصر اعزام گردید. وقتی «دنلوب» به مصر رحل‌اقامت افکند، متوجه شد که اینجا بزرگ‌ترین مرکز علمی جهان اسلام، یعنی دانشکدۀ «الأزهر» قرار دارد. او تنها کاری که کرد این بود که در گوشه و کنار مصر مدارس به سبک غرب تأسیس نمود، به تدریج دولت مصر وادار شد تا برای کسانی‌که در ادارات دولتی و مراکز فرهنگی استخدام می‌شوند، گواهی‌نامۀ فراغت تحصیل از مدارس «دنلوب» را الزامی بگرداند، قبلاً این‌گونه پست‌ها توسط فارغ‌التحصيلان «الأزهر» اشغال می‌شد؛ اما بعد از گشایش مدارس دنلوب ازهری‌ها فقط با حقوق اندک و غیر مکفی در مساجد استخدام می‌شدند و برای اغلب آنان این شغل نیز میسر نمی‌شد. «دنلوب» هم صرفاً به تعلیم علم و هنر اکتفا نکرد بلکه در لابلای آموزش‌های علمی، اهداف صلیبی «کرومر» را پیاده می‌کرد. مشابه همین ماجرا در کشور هند و اغلب کشورهای اسلامی اتفاق افتاد.
در هند چه گذشت؟
مأموریتی که مستر «دنلوب» در مصر به عهده داشت، در هند توسط «لورد میکالی» انگلیسی پیاده گردید. «لورد میکالی» با پیاده‌کردن برنامه‌های فرهنگی، اوضاع هند را متزلزل ساخت. او پس از فعالیت‌های منظم، گزارش زیر را به بزرگان انگلیسی نوشته است: «این شیوۀ تعلیم در هند تأثیر زیادی گذاشته است، به‌طوری‌که کسی یافت نمی‌شود که زبان انگلیسی را یاد نگرفته باشد و نسبت به ارزش‌های دینی وفادار و صمیمی باشد». «لورد میکالی» هدف مأموریت خود را در جایی دیگر این‌گونه اظهار می‌دارد: «باید از مردم هند گروهی تربیت کنیم که از لحاظ رنگ و خون، هندی؛ اما از نظر عقل و اندیشه کاملاً انگلیسی باشند.»
دارالعلوم دیوبند و دارالعلوم ندوةالعلماء براى مبارزه با طرح‌ها و توطئه‌های فرهنگی «لورد میکالی» تأسیس شدند. علامۀ بزرگ، حضرت مولانا محمدقاسم نانوتوی رحمه‌الله، دارالعلوم دیویند را در هند بنیان‌گزاری نمود که امروزه اغلب مدارس شبه‌قارۀ هند و افغانستان شاخه‌های آن محسوب می‌شوند.
شعار دارالعلوم دیوبند در چهار چیز خلاصه می‌شد:
-
حفظ و نگهداری علوم نبوی و اندیشه‌های اسلامی؛
-
نشر و اشاعۀ عقیدۀ خالص توحید؛
-
اتباع سنت رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم و مبارزه با بدعت‌ها؛
-
اعلای كلمةالله و جهاد فی‌سبيل‌الله.
