نویسنده: ابوعائشه

عوامل مؤثر بر امنیت اجتماعی

  1. ارتباط امنیت اجتماعی با امنیت سیاسی: امنیت اجتماعی یک مقولۀ پیچیده و چندوجهی است و از سایر ابعاد امنیت، اعم از امنیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جدا نیست. نمی‌توان گفت امنیت اجتماعی و امنیت سیاسی، کدام‌یک بر دیگری ارجح است. به عبارت دیگر، باور و اعتماد مردم به این مقوله‌ها کمک می‌کند که با دولت مشارکت، همدلی و همگرایی داشته باشند. اگر حکومت شرایطی را تجربه کند که با فقدان مشارکت مردم مواجه شود، بی‌تردید امنیت اجتماعی نیز در معرض خطر قرار می‌گیرد.
امنیت سیاسی به وضعیتی اشاره دارد که در آن نظم، استحکام و ثبات سیاسی در یک جامعه حفظ می‌شود و احساس امنیت سیاسی برای افراد و جوامع فراهم می‌گردد. امنیت سیاسی شامل حفظ حقوق و آزادی‌های شهروندی، حفظ نظم عمومی، ایجاد عدالت و جلوگیری از تهدیدهای نیروها یا عوامل داخلی و خارجی مختلف است.
  1. پلیس، مسئول امنیت اجتماعی: نگاه غالب جامعه این است که مسئولیت امنیت اجتماعی بر عهدۀ پلیس است. اما امنیت اجتماعی از مردم و برای مردم است و دولت در این میان باید مدیریت و برنامه‌ریزی کند. حتی می‌توان گفت که پلیس عامل فرعی در تأمین امنیت است و عامل اصلی خود مردم هستند. پلیس در واقع مکمل حضور و مشارکت مردم در ایجاد امنیت اجتماعی است.
  2. جلب مشارکت مردمی: یکی از عوامل مؤثر در برقراری امنیت، نقش مشارکت مردم است. مسئلۀ امنیت اجتماعی به عنوان یک امر مهم اجتماعی به طور کامل وابسته به مشارکت مردم است. دولت باید مدیریت و برنامه‌ریزی توسعۀ امنیت اجتماعی را بر عهده داشته باشد و نمی‌تواند به تنهایی کارگزار و همه‌کارۀ امنیت اجتماعی باشد.
برای بهبود امنیت اجتماعی می‌توان با ارتقاء مشارکت اجتماعی در جامعه به این هدف دست یافت. از جملۀ مشکلاتی که در این راه باید از میان برداشته شوند، می‌توان به مشکلات فرهنگی، تربیتی و روانی اشاره کرد.
یکی از مهم‌ترین راه‌های ایجاد امنیت اجتماعی، مشارکت آحاد جامعه در نظم و برقراری امنیت و همکاری با حکومت و دولت است. وقتی ملت و دولت هم‌دل باشند و در تمام زمینه‌ها همکار و همیار یکدیگر بوده و انسجام و وحدت‌شان را حفظ کنند، آن جامعه به‌زودی به یک جامعۀ بسیار نمونه تبدیل خواهد شد؛ نه تنها در بخش امنیت بلکه در تمام ابعاد و جوانب؛ زیرا اتفاق، اتحاد و انسجام مایۀ امنیت و آرامش جامعه است و سبب رشد، ترقی، تعالی و پیشرفت جامعه می‌شود. خداوند متعال چه زیبا در مورد اتحاد و انسجام می‌فرماید: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا»؛ «و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید.» این دستور خداوند حکیم است و دستور حکیم تبارک و تعالی هیچ‌گاه خالی از حکمت نیست.
پس معلوم شد که نقش تک‌تک افراد جامعه و مشارکت آنان در ایجاد امنیت فردی و اجتماعی بسیار مهم است. دولت‌ها باید تلاش کنند تا با فقدان مشارکت مردمی مواجه نشوند و برای مردم زمینه‌های کار مناسب و حرفه‌های خوب را فراهم سازند. مردم نیز در این راستا باید با دولت همکاری کنند. دولت‌هایی که خواهان امنیت و بقا هستند، باید با فعالیت‌های همه‌جانبه، ملت را به کار بگیرند و از حق‌تلفی به جِد خودداری کنند؛ زیرا اگر مردم زیر یوغ ظلم و ستم قرار داشته باشند و دولت بخواهد امنیت را از راه زور و اجبار برقرار کند، هرگز به هدف خود نخواهد رسید و هزینه‌های هنگفتی را نیز در این راه متحمل خواهد شد، اما بی‌فایده و بی‌ثمر.
ادامه دارد…
بخش قبلی
Share.
Leave A Reply

Exit mobile version