۱. مسلمان خوش‌سلیقه و با اخلاق، موانعی مانند سنگ یا ریسمان و شیشه یا چیزهای دیگر را از سر راه کنار می‌برد. رسول خدا صلى‌الله‌علیه‌وسلم در این مورد می‌فرماید: «… وتمیط الأذى عن الطریق صدقة» یعنی: «… و دور کردن اشیای اذیت‌رسان [سنگ، خار و خاشاک و غیره] از راه صدقه است.»
۲. از قضای حاجت بر سر راه خودداری می‌کند تا باعث ناراحتی کسی نگردد. از بازی و شوخی ناپسند و مسخره کردن دیگران در کوچه و خیابان‌ها پرهیز می‌نماید؛
۳. راه را برای عبورکنندگان تنگ ننموده، بلکه کوشش می‌کند تا به ایشان راه را وسیع و گشاده نماید؛
۴. در مسیر خویش هر کسی را مشاهدکرد، سلام می‌دهد و سلام دیگران را نیز به شیوه‌ای بهتر پاسخ می‌دهد؛
۵. امر بالمعروف و نهی از منکر می‌کند؛
پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وسلم می‌فرماید: «من رأى منكم منكرًا فلیغیره بیده، فإن لم یستطع فبلسانه، فإن لم یستطع فبقلبه، وذلك أضعف الإیمان» یعنی: «هرگاه کسی از شما کار بدی را دید باید آن را به‌دست خویش تغییر دهد، اگر نتوانست به‌زبان خود آن را منع کند و اگر نتوانست به‌دل خود از آن بد ببرد و این ضعیف‌ترین مرحلۀ ایمان است.»
۶. برای بجای آوردن امر و فرمان باری تعالی چشم از حرام فرو می‌گیرد و به نامحرمان نظر نمی‌کند؛
۷. فرد خوش‌اخلاق و نیک‌سلیقه به کمک کسانی‌که نمی‌توانند راه را طی نموده و توان حرکت ندارند می‌شتابد و دستش را می‌گیرد؛ چنان‌چه موتر یا هر وسیلۀ نقلیه‌ای در اختیار داشته باشد، دیگران را نیز سوار می‌نماید. کسانی را که راه گم کرده‌اند را راهنمایی می‌کند و در صدد رفع مشاجره و دعواهایی که توان رفع آن‌ها را دارد بر می‌آید و میان‌شان آشتی برقرار می‌سازد؛
۸. تلاش می‌کند تا راه‌ها پاکیزه باشد، و از انداختن زباله در بین راه جداً پرهیز می‌کند؛
۹. در حین راه رفتن چیزی نمی‌خورد. خوردن خوراک را در حین رفتن، خلاف جوان‌مردی و نیک‌سلیقگی می‌داند. و همچنان حین راه رفتن تلفن به‌دست گرفته و کار نمی‌کند؛ چون این نیز خلاف نزاکت و ادب است؛
۱۰. با صدای بلند سخن نمی‌گوید و خندۀ بلند نیز نمی‌کند؛ بلکه آرام و مطمئن راه می‌رود.
پروردگار مهربان همۀمان را افراد خوش‌برخورد و خوش‌سلیقه بگرداند و از رفتار خشن و به‌دور از اخلاق اسلامی، بدور کند.
