لطفی سید کسی بود که به او استاد نسل آن زمان گفته می‌شد. ایشان در زمان خویش همیشه سعی می‌کرد از طریق روزنامه‌ها و به زبان حال به پیش‌برد اهداف فمینیزمی کمک بکند.
۵. صفيهزغلول
صفیه زغلول همسر سعد زغلول و دختر مصطفی فهمی باشا بود. مصطفی فهمی باشا در آن ایام رییس الوزرا و مشهورترین هم‌پیمان انگلیسی‌ها بود که مصر قبل از آن زمان٬ مثل او را به خود ندیده بود. صفیه چنان شیفتهٔ فرهنگ غربی بود که به تقلید از فرهنگ و عنعنات غربی تخلص شوهرش را برخود گذاشت.
۶. هدیشعراوی
هدی هانم شعراوی، رهبر جنبش فمینیزمی که در خانه‌اش محل پارتی درست کرده بود و همچنین بدون حجاب و بدون هیچ محرمی در آن‌جا با مردان ملاقات می‌کرد.
هدی شعراوی، دختر محمد پاشا بود که ایشان یکی از پاشاهای آن زمان بود. این محمد پاشا کسی بود که در هنگام یورش انگلیس به پایتخت مصر همراه و متحد آن‌ها بود.
هدی شعراوی، همسر علی شعراوی پاشا بود و علی شعراوی از اعضای حزب‌الأمة و از حامیان بی‌حجابی بود.
هدی شعراوی برای ادامۀ تحصیل به فرانسه رفت٬ وقت رفتن محجبه بود و پدرش با یک شور‌وشوق غیرقابل توصیف برای استقبال او به بندر اسکندریه رفته بود و خوش‌حال بود که دخترش به کشور برمی‌گردد و تعدادی از نزدیکانش را هم با خود برداشته بود؛ اما وقتی که هدی از کشتی پایین شد پدرش متوجه شد که او حجاب ندارد٬ یعنی حجابش را انداخته بود. در این لحظه چهرهٔ پدرش از خجالت و خشم٬ سرخ شد و روی خودش را از او گرداند و بدون خوش‌آمدگویی محل را ترک کرد؛ اما این عکس‌العمل پدرش ذره‌ای هدی شعراوی را شرمنده و پشیمان نکرد.
تعدادی از مردان و زنان دور‌وبر او جمع می‌شدند و نویسندگانِ طرفدار او با نوشتن مقالات٬ متون ادبی و شعر در روزنامه٬ از او دفاع می‌کردند. یکی از خنده‌ها و دیگری از مهمان‌نوازی و یکی از خلق‌و‌خوی او می‌نوشت.
۷. سیزانبراوی
سیزا نبراوی که اسم اصلی‌اش زینب محمد مراد بود. ایشان دوست صمیمی و همراه همیشگی هدی شعراوی در نسشت‌های بین‌المللی و داخلی بود و این دو نفر بعد از شرکت در نشست اتحاد زنان در غرب که سال (۱۹۲۴م) در روم برگزار شد. اولین کسانی بودند که در مصر حجاب خود را برداشتند.
۸. دریهشفیق
دریه شفیق که از جملۀ شاگردان لطفی سید بود. به تنهایی به فرانسه مسافرت کرد تا مدرک دکتورای خودش را بگیرد، سپس از آن‌جا به انگلیس رفت و رسانه‌های غربی شخصیت او را به عنوان زنی که می‌خواهد از زنجیر‌های دست‌وپاگیر اسلام مانند: حجاب و طلاق و تعدد زوجات رهایی یابد، برجسته کردند.
و در سال (۱۹۴۹) وقتی‌که به مصر برگشت و با حمایت سفارت‌های انگلیس و آمریکا حزب «بنت‌النیل ـ دختر نیل» را تأسیس کرد.
دریه شفیق تظاهرات‌های زیادی را رهبری کرد و مشهورترین آن‌ها تظاهرات‌هایی بودند که در ( ۱۹ فوریه سال ۱۹۵۱ ) و (۱۲ مارس ۱۹۵۴) با هماهنگی تشکیلات عبدالناصر برگزار کردند و جلوی دوربینِ خبرنگاران جهت تحقق اهداف فمینیزمی‌شان٬ اعتصاب غذا کردند و به این ترتیب مطالبات آن‌ها پذیرفته شده و دریه شفیق به نمایندگی زنان مصری به انتخابات راه پیدا کرد؛ اما پیروز نشد و دور او تمام شد.
۹. سهیرقلماوی
سهیر قلماوی کسی بود که در دانشگاه آمریکایی ـ مصری پرورش یافت و از دانشکدهٔ آمریکا فارغ شد و در دانشگاه‌های آمریکایی-اروپایی تحصیل کرده و در پایان برای تدریس به دانشگاه مصر برگشت.
۱۰. امینهسعید
امینه سعید از شاگردان طه حسین بود. طه حسین، ادیب و کسی بود که به تقلید از غرب دعوت می‌داد. امینه سعید رییس «مجلۀ حوا» بود و مستقیماً علیه حجاب می‌تاخت. از اقوال مشهورش در زمان عبدالناصر این بود که می‌گفت: «چگونه از ائمهٔ اربعه تقلید بکنیم درحالی‌که آن‌ها در عصری زندگی می‌کردند که هیچ چیزی اختراع نشده بود و میثاق در بین ما وجود دارد و (منظورش از میثاق پیمان‌نامهٔ عبدالناصر بود که در آن مردم را به اشتراکیت دعوت داده بود) و همچنین مجلهٔ حوا آداب اسلامی را به باد مسخره می‌گرفت.»
