رسانه‌ها اعم از دیداری، شنیداری، نوشتاری و فضای مجازی نقش به‌سزا و تأثیرگزاری در میان جوامع دارند و جهت‌دهی فکری، عقیدتی، عملی و اقتصادی آن‌ها را به‌عهده دارند و امروزه نیز به‌شکل جهش‌یافته و نوینی بر جامعه تأثیر دارند و به‌نوعی همه را تحت سلطۀ خود قرار داده‌اند.
رسانه‌ها مسئولیت اطلاع‌رسانی و آگاهی‌دهی عمومی و راهنمایی اجتماعی را در جامعه به‌عهده دارند؛ به این معنا که رسانه‌ها باید برای ارتقای فکری همۀ طبقات جامعه کار کنند. مردم را از اوضاع و حالات با خبر سازند، افراد، نهادهای اجتماعی و ادارات را به مسئولیت‌های‌شان در قبال پاس‌داری و دفاع از ارزش‌های دینی، ملی، اجتماعی و فرهنگی متوجه سازند. عمل‌کرد حکّام و مسئولین امور را به شکل شایسته و مثبت مراقبه نمایند. افراد با استعداد جامعه را به‌سوی ابتکارات فکری و ادبی تحریک نماید و برای تقویت و ترفیع ذوق ادبی جامعه، آن‌دسته از ادبیات را مورد بررسی قرار دهند که عواطف و احساسات جامعه را به‌سوی خیر و اهداف علیای انسانی مواجه سازند و تنفر و انزجار از هر نوع شر، ظلم و ابتذال را در قلب‌های مردم برای هر وقت زنده نگهدارند.
رسانه‌ها امروز به سه بخش تقسیم می‌شوند:
1- رسانه‌های چاپی؛ مانند مجلات، کتاب، اخبار و… که به اشکال مختلف چاپ و دیزاین می‌گردند و در دسترس عموم قرار می‌گیرند.
2- رسانه‌های دیداری؛ از مهم‌ترین و پربازدیدترین رسانه‌های امروزی، رسانه‌های دیداری هستند، این رسانه‌ها مانند: تلویزیون، سینما، تئاتر و… هستند که نقش به‌سزایی در جهت‌دهی و هدایت اذهان عموم مردم دارند. درمیان دو نوع دیگر رسانه‌ها، رسانۀ دیداری بسیار تاثیرگزارتر و مهم‌تر است و نقش اساسی‌تری در ایفای وظایف رسانه‌ها دارد.
3- رسانه‌های شنیداری. این نوع رسانه نیز از دیرباز در میان عموم مردم رایج بوده است و ملت‌ها از آن بهره برده‌اند، این رسانه‌ها مانند رادیو، کاست‌ها وسایل مشابه آن هستند. در این میان نیز رادیو از همه مهم‌تر و اثرگزارتر است و می‌تواند در هر نقطه‌ای از زمین فعال باشد.
بخش مهم استعمار و سلطۀ فکری استعمارگران در افغانستان، متوجه بخش رسانه‌ها و آلات و ابزار اطلاع‌رسانی جمعی قرار گرفته بود. آنان سرمایه‌گذاری و تمویل خاصی برای این بخش درنظر گرفته بودند و به‌نوعی تهاجم فرهنگی و فکری خود و حملۀ سهمگین دینی و فکری‌شان را از این مسیر تبلیغ و پخش می‌کردند.
آنان پلان‌های حساب‌شده و منظم در این زمینه داشتند و طرح‌ریزی و تقسیم وظایف و امور رسانه‌ها توسط استعمارگران و سفارت‌های کشورهای اشغال‌گر به‌شکل منظم و هدف‌مند دنبال می‌شدند. تمرکز اساسی استعمارگران در زمینۀ نشرات رسانه‌ها، بر نسل جوان افغانستان و اغوا و انحراف فکری، عقیدتی، دینی و جنسی آنان بود و برای رسیدن به این اهداف از هیچ کوششی دریغ نمی‌ورزیدند.
