همانطور که در مباحث گذشته خواندیم فمینیستها همیشه با اسلام سرِ ستیز دارند و سعی دارند به نام آزادی زن، زنان مسلمان را در باتلاق گناهان غرق بکنند و یکی از خواستههای آنان اشتغال زنان است و میخواهند به همین عنوان پای زنان را به بیرون باز کنند، درحالیکه ماندن زن در خانه دستور دین و شریعت است و اجازهی بیرون آمدن زن، یک محدودهی مشخص دارد که اسلام برای آن حد و حدود تعیین کرده است و اصل همین است که زنان در خانه بمانند؛ چونکه الله متعال فرموده است: «وَقرْنَ في بيُوتِكنَّ»؛ (در خانههای خویش بمانید.) پس خواستهی شرعی از زنان در خانه ماندن است و بیرون آمدن از خانه، اجازهای است که فقط در حد ضرورت است و به همین خاطر الله متعال در ادامهی آیه میفرماید: «وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى»؛ (و مانند عهد جاهلیت پیشینه، زینت خویش را ظاهر نسازید.)
حضرت مقاتل رحمهاللهتعالی در ترجمهی آیهی تبرج میفرماید: «تبرج عهد جاهلیت اینگونه بود که زن چادری را روی سر خود میانداخت و آن را نمیبست و گیسوها، گوشوارهها و گردنش آشکار و معلوم میشد؛ سپس از خانه خارج میشد و رفتهرفته این روش بین همهی زنان عام گردید.»
دستور به ماندن در خانه یعنی در و دیوارها و پردهها، زن را از دید نامحرمان و از اختلاط بیگانگان حفاظت میکنند و همانند صدفی میمانند که دُرّی را در خود نگهداری میکنند و اگر هم زنی مجبور شد که از خانه بیرون برود و در معرض دید نامحرمان قرار بگیرد، در اینصورت لازم است که لباسهای دراز و گشادی استفاده کند تا تمام بدن و زینتهایش را بپوشاند.
در سه آیه از قرآنکریم خانهها به زنان منسوب هستند؛ درحالیکه اگر ظاهر قضیه را نگاه بکنیم در مییابیم که خانهها مال شوهران و سرپرستهای آنان هستند، -والله اعلم- شاید منظور آیات این است که زنان کوشش بکنند در خانهها بمانند و این نسبت و اضافت به معنای لازم گرفتن است؛ یعنی زنان از اینکه بیرون بیایند سعی کرده تا بیشتر در خانه بمانند و این اضافت به معنای ملکیت نیست.
و آن سه آیهای که در آنها خانهها به زنان نسبت داده شدهاند عبارت است از:
۱. «وَقرْنَ في بيُوتِكنَّ»؛ «در خانههای خویش بمانید.»
۲. «وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ»؛ «آنچه به شما در خانههای شما از آیات خدا و حکمت خوانده میشود.»
۳.«َلا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ»؛ «ایشان را از خانههایشان بیرون نکنید.»