محبت محمد مصطفی (صلی الله علیه وسلم) (بخش هفدهم و پایانی)
دوم: صورت‌های کمی در محبت:
و اما طرف دیگر، کمی و ظلم در حق محبت پیامبر (صلی الله علیه وسلم) است که فرد را به حد حرام می‌رساند:
۱. درود نفرستادن بر پیامبر (صلی الله علیه وسلم) در زمان دعا، هر چند که درود فرستادن در زمان دعا از آداب آن محسوب می‌شود. همچنین زیاد درود نفرستادن بر پیامبر (صلی الله علیه وسلم) و غفلت از فرستادن درود در وقت یاد پیامبر (صلی الله علیه وسلم). و اگر یک بار بر آن حضرت (صلی الله علیه وسلم) درود بفرستد و دیگر اگر نام مبارک پیامبر (صلی الله علیه وسلم) آورده شود درود نفرستد، گویا فرستادن درود برای او مشقت دارد و بر زبانش سنگین است.
۲. ترک سنت قولی و فعلی و عدم عمل و نداشتن حرص بر انجام آن‌ها و دوری کردن ظاهری و باطنی از سنت.
۳. رد کردن احادیث صحیح که از آن حضرت (صلی الله علیه وسلم) ثابت هستند و با مناسبت‌های عصر حاضر مخالف هستند یا اینکه با عقل و رسومات باطل همخوانی ندارند. و کسی که این کار را بکند مصداق حدیث نبوی قرار می‌گیرد که فرمودند: «زمانی خواهد آمد که فرد بر تخت خود تکیه زده و حدیثی از من نزد او روایت می‌شود و او می‌گوید: “بین ما و شما کتاب خدا است، آنچه را که در آن ببینیم حلال است، حلال می‌دانیم و آنچه را که بیابیم که در آن حرام است، آن را حرام می‌دانیم.” با خبر باشید آنچه را که رسول الله (صلی الله علیه وسلم) حرام قرار داده مانند تحریم خداوند است.»[1]
۴. عدم تعظیم مشروع برای پیامبر (صلی الله علیه وسلم) و عدم لازم گرفتن بزرگ داشتن ذکر پیامبر (صلی الله علیه وسلم) و احادیث ایشان. ابن کثیر (رحمه الله) آورده‌اند که حضرت عمر (رضی الله عنه) صدای دو نفر را که صدایشان در مسجدالنبی بلند بود شنید، پیش آن‌ها رفت و فرمود: آیا شما می‌دانید کجا هستید؟ سپس سؤال کرد: «از کجا هستید؟» آن دو گفتند: «از طائف هستیم.» حضرت عمر (رضی الله عنه) فرمود: «اگر شما اهل مدینه منوره بودید، شما را شلاق می‌زدم.» علما گفته‌اند: «بلند کردن صدا در کنار قبر آن حضرت (صلی الله علیه وسلم) مکروه و ناپسند است، همان‌گونه که در حیات و زندگی مبارک ناجایز بود، زیرا که او در حیات محترم است و هم در قبر تا ابد محترم است.»[2]
۵. ترک زیارت مسجدالنبی و ترک سلام بر پیامبر (صلی الله علیه وسلم) نزد قبر ایشان و ترک زیارت مواضعی که پیامبر (صلی الله علیه وسلم) فضیلت‌هایی برای آن‌ها ذکر فرموده‌اند، مانند مسجد قباء، خصوصاً در وقت سهولت این امر. ما بسیاری از انسان‌ها را می‌بینیم که به عمر زیادی رسیده‌اند و حتی یک بار هم به زیارت مسجد پیامبر (صلی الله علیه وسلم)، درود و سلام فرستادن و ماندن در برابر قبر ایشان و نماز خواندن در مسجد قباء نرفته‌اند، در حالی که نزدیک حرمین هم هستند.
۶. حساسیت افراط‌انگیز در مقابل یادآوری کرامات و معجزات و تعظیم و تبرک جستن صحابه پیامبر (صلی الله علیه وسلم) که ثابت شده‌اند. تعظیم و محبت پیامبر (صلی الله علیه وسلم) واجب است، زیرا ایمان با آن تکمیل می‌شود. لازم است که فرد به آنچه در کتاب و سنت ثابت شده، از معجزات و خصائص و شمائل، ایمان داشته باشد و آن معجزات و خصائص و شمائل را پخش کند تا محبت و عظمت بیشتری در قلب‌ها و رسوخ زیادتری در نفس‌ها پیدا کند.
وجود افرادی که در محبت تجاوز میکنند نباید ما را از ذکر و پخش احادیث و اخبار صحیح پیامبر (صلی الله علیه وسلم) به‌عنوان جلوگیری از زیاده‌روی آن‌ها غافل سازد، بلکه آنچه ثابت شده باید ذکر شود تا عظمت پیامبر (صلی الله علیه وسلم) به صورتی که خداوند متعال اراده فرموده در وجود مسلمانان پدیدار شود. البته باید از زیاده‌روی غیر شرعی نیز پرهیز گردد.
۷. ارتکاب، نشر و دعوت به سوی بدعت از بزرگترین ظلم‌ها در حق پیامبر (صلی الله علیه وسلم) به شمار می‌رود. هر فردی که مرتکب بدعت می‌شود او با سنت مخالفت کرده و ظلم کرده است. گویا پیامبر (صلی الله علیه وسلم) به او می‌گوید فلان کار را انجام بده و او مخالف آن را مرتکب می‌شود. و این کار بسیار خطرناکی است؛ زیرا که پیامبر (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: «بر حذر باشید از امور نوآوری در دین؛ زیرا هر امر نوآوری شده در دین، بدعت است و هر بدعت گمراهی به بار می‌آورد.»[3] و نیز فرمودند: «هر کس در امر دین ما چیز تازه‌ای بیاورد، آن رد است.»[4]
خداوند متعال از این امر برحذر میدارد و در این مورد وعید میدهد، چنان‌که می‌فرماید: «فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ»؛ «آنان که با فرمان او مخالفت میکنند، باید از این بترسند که بلایی گریبانگیرشان نگردد، یا اینکه عذاب دردناکی دچارشان شود.»[5] زنده کردن بدعت؛ میراندن سنت است.
۸. عدم احترام به همسران، اهل‌بیت ایشان و صحابه پیامبر (صلی الله علیه وسلم) در حالی که خداوند متعال آن‌ها را در قرآن تزکیه نموده است، امری ناپسند است. آن‌ها مدافع پیامبر (صلی الله علیه وسلم) بودند و خود را فدای ایشان کردند، سینه‌های خود را سپر قرار داده و از ایشان در مقابل تیرها دفاع کردند. چگونه ممکن است کسی ادعای محبت پیامبر (صلی الله علیه وسلم) را می‌کند، یکی از این گروه‌ها را مذمت کند؟ هر یک از این امور کوتاهی و ظلم در حق پیامبر (صلی الله علیه وسلم) است و این کارها وقوع در امر حرام به شمار می‌رود. حتی جایز نیست که یک فرد به زن مسلمانی توهین کند، چه برسد به همسران پیامبر (صلی الله علیه وسلم) که مادران مؤمنان هستند.
در پایان، از خداوند متعال می‌خواهیم که محبت پیامبر (صلی الله علیه وسلم) را در قلب‌هایمان از محبت خود، اهل، عیال، و والدین ما بیشتر بگرداند و اینکه محبت پیامبر (صلی الله علیه وسلم) را اطمینان قلب ما و سعه‌صدر ما بگرداند و محبت ایشان را کمکی بر اطاعت خداوند متعال و ارتباط نیک با او که ولی و قادر بر قلب‌ها است، قرار دهد.
