یکی از روش‌های امام ترمذی در تشخیص هویت و شخصیت راویان، ذکر اسماء و کنیه‌های آن‌ها است. وی گاهی برای توضیح بیشتر، کنیۀ راوی را به‌همراه اسم او بیان می‌کند و گاهی نیز در سند حدیث، کنیه راوی را ذکر کرده و سپس اسم اصلی او را شرح می‌دهد.
در باب «ما جاء فی فضل الآذان»، می‌گوید: «و ابوتمیله اسمه یحیی بن واضح وابوحمزة السکری اسمه محمد بن میمون.» در باب «ما جاء فی وصف الصلاة»، می‌گوید: «وابوسعید المقبری اسمه کیسان وسعید المقبری یکنّی ابا سعد».
در باب «ما جاء فی سجدتی السهو قبل السلام»، می‌گوید: «وعبدالله بن بحینة هو عبدالله بن مالک بن بحینة، مالک ابوه وبحینة امه».
در باب «ما جاء فی رکعتی الفجر من الفضل»، می‌گوید: «ابی احمد الزبیری واسمه محمد بن عبدالله بن الزبیری الاسدی الکوفی».
در باب «ما جاء فی فضل الصلوة علی النبی صلی‌الله‌علیه‌وسلم»، می‌گوید: «والعلاء بن عبدالرحمن هو ابن یعقوب هو مولی الحرقة».
نتیجه‌گیری
از مباحث ارائه‌شده دربارۀ «معرفی مختصر امام ترمذی و جامع وی»، به نتایج زیر می‌توان دست یافت:
شخصیت علمی: امام ترمذی، معروف به لقب ترمذی، از برجسته‌ترین محدثان و صاحب کتاب جامع الترمذی است. او به‌عنوان حجت و حافظ در علم حدیث شناخته می‌شود.
جامع الترمذی: این کتاب یکی از مهم‌ترین آثار حدیثی است که به‌دلیل روش خاص امام ترمذی در تنظیم ابواب و تحلیل احادیث، جایگاه ویژه‌ای در میان کتب حدیثی دارد.
مرتبۀ علمی: جامع الترمذی پس از صحیح بخاری و صحیح مسلم، به‌عنوان سومین کتاب معتبر حدیثی شناخته شده و در کتب صحاح سته از اعتبار بالایی برخوردار است.
روش استنباط: امام ترمذی در کنار بهره‌گیری از نظرات استادان خود، مانند امام بخاری و امام مسلم، روش‌های استنباطی و اجتهادی خاص خود را به‌کار برده است که در تحلیل و تدوین کتاب وی مشهود است.
امام ترمذی نه تنها در علم حدیث تخصص داشته، بلکه در باب جرح و تعدیل و علم‌الرجال نیز یدِ طولایی داشته است. هر پژوهشگری با بررسی و مطالعۀ جامع ترمذی می‌تواند به این حقیقت پی ببرد.
کتاب جامع ترمذی از برخی جهات، بهترین کتب حدیثی به شمار می‌رود. این ویژگی‌ها را می‌توان به شرح زیر بیان کرد:
از جهت حسن ترتیب و عدم تکرار: احادیث به شکلی منظم و بدون تکرار تنظیم شده‌اند.
از جهت ذکر مذاهب فقها و وجوه استدلال هر یک: امام ترمذی آرای مختلف فقهی را بیان کرده و دلایل آن‌ها را شرح داده است.
از جهت بیان انواع و اقسام حدیث: امام ترمذی احادیث را از لحاظ صحت، حسن، ضعف، غرابت و علل بررسی کرده است.
از جهت ذکر اسماء، القاب و کنیۀ رجال حدیث: در این کتاب اطلاعات دقیقی دربارۀ راویان احادیث ارائه شده است.
روش‌های امام ترمذی در روایت حدیث
بعد از تحقیق، دریافتم که امام ترمذی در روایت احادیث از چهار روش زیر استفاده کرده است:
جمع اسانید متعدد یک حدیث در سیاق واحد: اسانید مختلف یک حدیث را در یکجا ذکر کرده است.
ذکر تعدادی از سندهای حدیث با بیان متن آن عقب سند اول: سندهای متعدد را آورده و متن حدیث را پس از سند نخست ذکر کرده است.
ذکر هر سند حدیث با متن آن: هر سند را همراه با متن حدیث بیان کرده است.
ذکر یک سند و اشاره به سندهای دیگر: یک سند را ذکر کرده و به دیگر اسانید مرتبط اشاره نموده است.
شیوه‌های امام ترمذی در دلالت احادیث بر باب
امام ترمذی در تخریج احادیث بر اساس دلالت آن‌ها بر ابواب از دو شیوه استفاده کرده است:
روایت مجموعۀ احادیث با اسانید آن‌ها: احادیث مرتبط را همراه با اسانید کامل روایت کرده است.
روایت یک حدیث و اشاره به احادیث مؤید: یک حدیث را روایت کرده و به دیگر احادیثی که مؤید معنای آن هستند، اشاره کرده است.
روش‌های امام ترمذی در تعیین عناوین ابواب
امام ترمذی در تعیین عناوین و تراجم ابواب از سه روش زیر بهره برده است:
عناوین واضح و روشن: استفاده از عناوین صریح که مضمون باب را مشخص می‌کند.
عناوین مستنبطه: انتخاب عناوینی که از متن حدیث یا مفهوم آن استخراج شده است.
ذکر باب بدون عنوان مشخص: در مواردی باب را بدون ذکر عنوان خاص ذکر کرده است.
روش امام ترمذی در بیان فقه‌الحدیث
امام ترمذی در بیان فقه‌الحدیث روش خاص خود را داشته که او را از دیگران متمایز می‌کند:
گاهی نظریات و اعمال ائمه را ذکر کرده و حکم فقهی را بیان داشته است.
در برخی موارد اجماع علما را در جواز یا عدم جواز یک عمل نقل کرده است.
در مواردی که موضوع مورد اتفاق علما بوده، صرفاً به عنوان و ترجمۀ باب اکتفا کرده و به بیان آرای مختلف نپرداخته است.
روش امام ترمذی در ترجیح نظریات
امام ترمذی در ترجیح نظریات علما و تقویت نظر راجح از روش‌های زیر استفاده کرده است:
ترجیح به ظاهر حدیث: بر اساس دلالت مستقیم حدیث.
ترجیح بر اساس فقاهت موجود در حدیث: با توجه به نکات فقهی مستفاد از حدیث.
ترجیح بر اساس تعامل: با توجه به تطبیق و تعامل حدیث در عمل.
روش‌های امام ترمذی در باب جرح و تعدیل
امام ترمذی در زمینۀ جرح و تعدیل نیز روش‌های خاصی داشته که مطالعۀ دقیق جامع ترمذی می‌تواند این روش‌ها را آشکار سازد.
