باور به روز آخرت، شامل حساب و کتاب، حشر و نشر، عذاب و ثواب، بهشت و جهنم، از مهم‌ترین مباحث در منظومۀ اعتقادی ادیان آسمانی به شمار می‌رود. وجود جهانی دیگر برای حساب و کتاب از مقتضیات حکمت الهی و کمال عدل است. این باور نقش بارزی در ایجاد انگیزۀ بازدارندگی در انسان دارد و همواره فرد را به‌سوی اعمال خیر سوق می‌دهد. با این حال، اعتقاد به آخرت و امکان وجود آن از جملۀ مواردی است که در طول تاریخ همواره دسته‌ای از مردم به انکار آن پرداخته و ادعای آن را علتی برای استهزاء به انبیاء الهی قرار داده‌اند. شیطان‌پرستان نیز در ادامۀ همین روند، به تکذیب اعتقادات دینی و روز رستاخیز پرداخته و به این باور شکل‌های دیگری قائل شده‌اند.
الف) انکار رستاخیز
شیطان‌پرستان معتقدند که آخرتی وجود ندارد و همۀ امور انسان‌ها تنها در این دنیا بررسی خواهد شد. خوشی و ناراحتی با پایان یافتن این دنیا به پایان می‌رسد. هر آنکه بدی کرد، در همین دنیا نتیجۀ آن را خواهد دید و به نیکوکاری نیز در همین دنیا پاداش داده می‌شود. در انجیل شیطانی آمده است که جهنمی که مجرمان را می‌سوزاند، وجود ندارد.
دربارۀ قیامت و حساب و کتاب این‌گونه می‌گویند: «زندگی غوطه‌ور شدن در لذات است و مرگ محروم شدن و امتناع از این لذت‌هاست. پس، همین اکنون فرصت را غنیمت شمار. عذاب و ثواب همان است که در همین زندگی دنیا با آن دچار می‌شویم. این زندگی مال ما است و در اختیار ما قرار دارد. پس، این زندگی را دریاب و همین لحظه‌ها را. این زندگی راه گریز و بدیلی دیگر ندارد.» همین باور را «ماریا ماردینا»، کسی‌که رتبۀ «شر بزرگ» در معبد شیطان را دارد، این‌گونه ترسیم می‌کند: «آنچه به طبیعت بشر نزدیک است و با آن همخوانی دارد، پذیرش نقد زندگی و تردید نسبت به نسیۀ آخرت است. زندگی یعنی جستجوی لذات و استفاده از خواهش‌های نفس. پس، هرگز نباید به امید دنیایی دیگر از لذات این دنیا خود را محروم کرد.»
اسناد فوق به وضوح نشان می‌دهند که شیطان‌پرستان به روز آخرت باور ندارند. این گروه تمام زندگی را منحصر به همین دنیا می‌دانند و تأکید دارند که تا حد ممکن باید لذت‌جویی کرد.
همین ناباوری به دنیای آخرت باعث گستاخی و لجام‌گسیختگی بی‌حد و حصر آن‌ها شده است؛ زیرا عدم اعتقاد به روز آخرت، حساب و کتاب، بهشت و جهنم، انسان را در پرتگاه تعدی و تجاوز به همۀ حقوق قرار می‌دهد.
ب) تناسخ ارواح
پیروان این باور معتقدند که روح انسان پس از مرگ در همین دنیا باقی می‌ماند و از جسد نخست به جسد موجودی دیگر (انسان یا حیوان) انتقال می‌یابد. از این روند به عنوان «سفر ارواح» یا «تولدی دوباره» یاد می‌کنند. بدون شک این اعتقاد، باوری باطل و غیردینی است.
دسته‌ای از شیطان‌پرستان به نوعی «زندگی پس از مرگ» باور دارند. این گروه که به نام ایزدی‌ها شناخته می‌شوند، به مفهومی خاص از زندگی پس از مرگ، یعنی تناسخ ارواح، اعتقاد دارند. چنانچه در کتاب مقدس ایزدی‌ها (الجلوه) آمده است: «کسی را نسزد که بیش از زمانی‌که من برای او مقرر نموده‌ام در این دنیای پست زندگی کند. هر که را بخواهم، برای بار دوم و سوم و… در این دنیا به گونۀ تناسخ ارواح خواهم آورد.
به باور این فرقه، مرگ نهایت زندگی نیست، بلکه حلقه‌ای از یک سلسله است که در واقع انسان با مرگ از یک مرحله به مرحله‌ای دیگر انتقال می‌یابد. در اندیشۀ این گروه، انسان در طی زندگی چند دوره را می‌گذراند. نخستین دوره، دوره‌ای منحط و بسیار ناچیز است، ولی دوره‌های بعدی که با مرگ آغاز می‌شوند و به شیطان بزرگ نزدیک‌تر می‌گردند، رو به کمال، نور، و زیبایی دارند. به همین سبب، انسان باید در مرحلۀ نخست زندگی با انجام مراسم مخصوص شیطان‌پرستی، خود را از قید و بند این دنیا برهاند و هرچه بیشتر به شیطان نزدیک شود.
