برقع پوششی است که برخی زنان مسلمان از آن استفاده می‌کنند و نوعیت برقع نظر به مناطق و سرزمین‌ها فرق می‌کند؛ چنانکه در افغانستان و برخی نواحی فرارود (ماوراء النهر) نیز زنان پوششی دارند که سرتا پای آن‌ها را می‌پوشاند و به برقع یا «بقرا» معروف است.
در افغانستان دو نوع برقع خیلی شهرت خاص دارد که یکی از آن‌ها به‌نام « چادری» یاد می‌شود و معمولا آبی بوده و دارای رنگ‌های سبز و سفید نیز می‌باشد که کاملا جسم زن را جز یک مقدار ناحیۀ پیش‌رو، می‌پوشاند و چشم‌ها پشت یک پرده یا صفحۀ مشبّک قرار می‌گیرد. دوم: برقعی است که به شکل مستطیل و غیرمستطیل، زنان همراه با حجاب به چهره‌های‌شان می‌زنند. این نوع برقع‌ها به دو شکل، بزرگ و کوچک تنظیم می‌شود که کوچک آن فقط رو و گردن را می‌پوشاند و بزرگ آن تا پایین سینه امتداد می‌یابد.
برخی از زنان سرزمین‌های عربی مانند امارات متحدۀ عربی، بحرین، عربستان سعودی، عمان، قطر، کویت، برخی از مناطق جنوبی فلسطین و برخی از کشورهای آفریقایی چون سودان، الجزایر و مغرب برقع بر چهره می‌زنند.
اما نوعیت برقع‌ها در این سرزمین‌ها متفاوت است؛ چنانکه هر کشور فرهنگ مخصوصی در پوشش برقع دارند. زنان کشور امارت متحدۀ عربی برقع‌های لطیف، نازک و کوچکی را با نوارهای رنگی برچهره می‌زنند. در کشورهای عربی شاهد برقع‌هایی نیز هستیم که آراسته با سنگ‌های قیمتی و سکه‌های طلایی هستند. باید گفت برقع‌ها امروزه در کشورهای عربی از ابزار نجابت و پوشیدگی به ابزار نشان‌دهندۀ مد و خودنمایی تبدیل شده است.
در عربستان سعودی، برقع را برقع میلایه و نقاب می‌نامند و بیشتر زنان عشایر و روستایی آن را به صورت می‌گذارند. در آن‌جا برقع را از پارچۀ «تنزیب سفید آهاردار» تهیه می‌کنند. و در جده، مکه و مدینه زنان غیر از برقع‌های سفید، به رنگ آبی نیز استفاده می‌کنند. روی برقع گلدوزی بسیار انجام می‌شود. درازی آن گاه تا سینه و گاه تا زمین می‌رسد. شکل آن اغلب مستطیل است که با دو یا سه بند به دور سر، کنار شقیقه، چشم و گوش، بسته می‌شود.
در جنوب فلسطین و نوار غزه، به‌ویژه در بئر شبع، به برقع «عِصابه» یا «عَصبه» می‌گویند. عصابه یا عصبه به سربند متصل است. شکل برقع‌های زنان شمال آفریقا شبیه برقع‌های عربی است. آن‌ها غالباً از پارچه‌های سیاه یا سفید نخی نازک که به اشیاء زینتی مزین است، برقع می‌سازند. برقع‌های زنان مصری و سودانی تا روی پاها امتداد می‌یابد.
۲. در کشورهای غربی و کفری
اما اگر کشورهای غربی را بررسی نماییم، ایشان در این مورد زنان مسلمان را آزاد نگذاشته‌اند، به استثنای چند کشور‌ی که آزادی مذاهب و ادیان را نسبتا در بعضی امور لحاظ می‌دارند. فرانسه از جمله نخستین کشورهای اروپایی است که قانون منع حجاب/منع پوشاندن چهره را در اماکن عمومی، در سال (۲۰۱۱ م.) به تصویب رساند. همین‌طور در کشورهایی چون: اتریش، هالند، آلمان، ایتالیا، سویس، بلجیم و… ممنوعیت پوشش حجاب و برقع در اماکن عمومی به تصویب رسیده است؛ اگر زنان در این کشورها حجاب کامل همراه با برقع را لحاظ نمایند، محکوم به جریمۀ مالی و… می‌شوند. اما در کشورهایی چون انگلستان قانون سختگیرانه‌ای برای منع حجاب یا منع پوشش به دلیل اعتقادات مذهبی وجود ندارد. کشورهایی چون: اسپانیا، پرتگال و یونان در حال حاضر قانونی برای منع استفاده از برقع و روبند را ندارند. و هم‌چنان ایالات متحدۀ آمریکا بدین جهت که قانون اساسی آمریکا آزادی مذاهب و آزادی بیان را به رسمیت می‌شناسد، قانونی برای منع حجاب در این کشور وجود ندارد. اما کشور کانادا یک‌دفعه در سال (۲۰۱۲ م.) پوشیدن برقع و روبند را برای زنان هنگام برگزاری مراسم شهروندی این کشور منع کرده بود؛ اما در سال (۲۰۱۵م.) دولت دوباره این قانون را به‌خاطر این‌که بر خلاف آزادی مذاهب است، لغو نمود. در کشور استرالیا نیز در این مورد ممنوعیت قانونی وجود ندارد، ولی گروه‌هایی خواستار منع استفاده از برقع و روبند در مکان‌های عمومی هستند.
