دین نه‌تنها از رسانه برای ترویج ارزش‌های دینی و اخلاقی خود بهره می‌برد، بلکه روی سایر کارکردهای رسانه و شیوه‌ی رفتاری آن نیز تأثیر می‌گذارد؛ زیرا دین اسلام مدعی نیل بشر به سعادت دنیوی و اخروی است و خود را مسئول تنظیم روابط زندگی فردی و اجتماعی بشر می‌داند؛ ازهمین‌رو، باید برای جهت‌دهی عملکرد رسانه قواعد و اصول اخلاقی و بایدها و نبایدهایی را وضع نماید. بنابراین، دین با دخالت در رسانه، به آن حیثیت روح و محتوای دینی می‌بخشد.
بنابراین رسانه‌ی دینی رسانه‌ای اخلاقی، مسئولیت‌پذیر، پایبند به آموزه‌ی عدالت‌طلبی، متعهد به وظیفه‌ی امر به معروف و نهی از منکر، هدایتگر، مدافع ستمدیدگان، مروج ارزش‌های اخلاقی و دینی و… است.
رسانه‌ای که برترین عبادت را بیان حق در برابر زورمداران می‌داند یا معتقد است که هر کس ندای ستمدیده‌ای را بشنود و ساکت بماند، دین ندارد، قطعاً در ترویج معارف اسلامی پیشگام خواهد بود. به راستی آیات و روایات مربوط به حرمت کتمان حق در قرآن‌کریم نمونه‌ی گویای الگوهای رفتاری برای رسانه‌ی دینی و خبرنگاران مسلمان است.
«کسانی که نشانه‌های روشن و رهنمودی را که فروفرستاده‌ایم، بعد از آنکه آن را برای مردم در کتاب توضیح داده‌ایم، نهفته می‌دارند؛ آنان را خدا لعنت
می‌کند و لعنت‌کنندگان لعنت‌شان می‌کنند؛ مگر کسانی که توبه کردند و خود را اصلاح نمودند و حقیقت را آشکار کردند. پس بر آنان خواهم بخشود و من توبه‌پذیرِ مهربانم.»
