گزارش جلسه مورخ 29عقرب 1403مطابق با 17 جمادی‌الاول 1446 پیرامون مناقب امام ابوحنیفه رحمه‌الله
جلسه اهدای جوایز به نفرات برتر مسابقه مقاله‌نویسی در رابطه با زندگی‌نامه امام اعظم (رحمه‌الله) از سوی اداره علمی و رسانه‌ای کلمات در تالار مرکزی پوهنتون کابل با حضور جمع کثیری از علما و دانشمندان، استادان و دانش‌آموزان پوهنتون‌ها برگزار گردید.
این جلسه با تلاوت آیات قرآن کریم توسط حافظ صدیق‌الله محسن آغاز گردید و در طول جلسه، علما و بزرگان متعددی سخنرانی کردند.
شیخ القرآن والحدیث معلم جان «حنفی»، در این جلسه که در مورد زندگانی امام ابو حنیفه (رحمه‌الله) سخنرانی کردند، گفت: «امام ابوحنیفه رحمه‌الله در کوفه، که از زمان حضرت عمر (رضی‌الله‌عنه) در عرصه علم به این شهر توجه ویژه‌ای مبذول شده بود، متولد شد و تحت تعلیم استادانی چون حماد بن سلیمان و ابو اسحاق سبیعی رشد یافت. شخصیت‌های برجسته‌ای مانند عبدالله بن مبارک از شاگردان او بودند و او را بزرگترین امام زمان خود می‌دانستند. امام ابو داود نیز او را امام در علم حدیث می‌شناخت. اکثر استادان امام مستقیماً از شاگردان صحابه بودند.»
معاون آکادمی علوم افغانستان، شیخ امیرجان ثاقب، نیز در سخنرانی خود فرمودند: «یکی از شاگردان امام ابوحنیفه (رحمه‌الله)، امام احمد (رحمه‌الله) ۹۹۹ آثار دارد. زمانی‌که شاگرد این‌همه تألیفات داشته باشد، استادش چطور عالم بزرگی خواهد بود؟ این هم بر بزرگی و وسعت علم امام اعظم ابو حنیفه رحمه‌الله دلالت دارد.» وی افزود: «امام اعظم ابوحنیفه رحمه‌الله از علمای بزرگ حدیث بودند، چراکه صدها هزار حدیث را فرا گرفته بودند.»
شیخ عبدالمعید ابوالجراد، رئیس پوهنځی شرعیات پوهنتون کابل، در سخنان خود تأکید کرد که حتی مخالفان مذهب امام ابوحنیفه رحمه‌الله، قائل به اشاره‌های غیر صریح به ایشان در احادیث پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم هستند.
شیخ عزیزالرحمن منصور، معین وزارت حج و اوقاف، که در مورد تقوای امام ابوحنیفه رحمه‌الله سخنانی ایراد فرمودند، گفت: «بزرگی و عظمت امام ابوحنیفه رحمه‌الله ناشی از تقوای ایشان بوده است.»
در پایان جلسه، برای ۱۰ نفر از افراد برتر که در مسابقه مقاله‌نویسی تحت عنوان ابعاد مختلف زندگی امام اعظم ابوحنیفه رحمه‌الله که از طرف اداره علمی و تحقیقاتی کلمات برگزار شده بود، اشتراک و بهترین مقالات را ارائه نموده بودند، جوایز اعطا گردید.
قابل ذکر است که در این مسابقه بیش از ۲۵۰ مقاله به زبان‌های دری و پشتو تحریر و ارسال گردیده بود.
