نویسنده: «ابو عائشة»

اقسام امر به معروف و نهی از منکر از لحاظ آمر و ناهی

قاضی عبدالجبار امر به معروف و نهی از منکر را به اعتبار کسانی که این مسئولیت را به دوش می‌گیرند، به دو قسم تقسیم نموده است:
  1. کارهایی که فقط توسط ائمه و حکام انجام می‌گیرد، همانند اقامۀ حدود، حفظ سرحدها (جایی که در آن از یورش دشمن بیم باشد)، بستن مرزها، به حرکت درآوردن لشکر و مسائل شبیه این؛
  2. کارهایی که غیر از ائمه، عموم مردم نیز می‌توانند انجام بدهند، مثل نهی کردن از نوشیدن شراب، زنا، دزدی و موارد مشابه این؛ ولی اگر امامی باشد که طاعتش بر همه فرض است؛ پس رجوع کردن به چنین امامی اولی و بهتر است.

دیدگاه اهل سنت و جماعت

اهل سنت و جماعت در این مورد با معتزله موافق هستند و دیدگاه‌شان با دیدگاه آنان یکسان است، آنان باور دارند که محتسب در مواردی می‌تواند امر به معروف و نهی از منکر کند که از خصائص و ویژگی مسئولین امر نباشد، همانند امر به ادای نماز در وقتش، بررسی حالت ائمه و مؤذنین که اگر کسی در حقوق واجب امامت کوتاهی کند و یا آذان مشروع را تغییر دارد او را به این چیز ملزم نماید و در صورت عجز و ناتوانی از مسئولین امر کمک بخواهد؛ و اما مواردی که به او مربوط نیستند، مثل مسئلۀ قتل و غیره نمی‌تواند در آن تعرض نماید؛ زیرا این موارد از خصائص پادشاه هستند، به‌همین خاطر آنان اولی‌الأمر را دو نوع می‌دانند، یکی آنکه قدرت و توانایی داشته باشد و آنان امرا هستند و دیگر آنکه اهل علم و کلام باشند و آنان علما هستند.
ادامه دارد…
بخش قبلی | بخش بعدی
Share.
Leave A Reply

Exit mobile version