نویسنده: محبوب سلطانی
الله (عزوجل) بر بالای بنده‌های خویش احسان بزرگی نموده که برای ایشان اوقات وموسم نیکی را افزون کرده است این چنان وقتی است که بر یک نیکی دو برابر پاداش داده میشود و به همان اندازه گناهان از بین می‌رود؛ درجات مؤمنان بلند میشود ودل‌هایشان بسوی خالق ایشان متوجه میشود.
کسی که در این ماه پرفیض وبابرکت نفس خویش را از گناهان پاک نمود درحقیقت آن شخص کامیاب گردید وخدا نه خواسته اگر کسی از این نعمت عظیم ومقبول غافل شد او در حقیقت ناکام ونامراد ماند.
چون حقیقت و اصل هدف خلقت انسان همانا عبادت پردوگار لایزال است چنانچه خود الله (عزوجل) درکلام مقدس خود به این امر مهم و سرنوشت ساز زنده گانی بشر اشاره کرده است.
الله (عزوجل) می‌فرماید: وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ ٥٦ (سورة الذاريات).
حاصل: من جنیات و انسان‌ها را برای تنها عبادت خود آفریده‌ام.
روزه یکی از جمله عبادت‌های بزرگی است که الله (عزوجل) بربالای بندهای خود گرفتن آنرا فرض گردانیده است چنانچه درکلام مقدس خود به این امر الهی ارشاره فرموده‌اند:
الله (عزوجل) می‌فرماید: يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ ١٨٣ (سورة البقرة)
حاصل: ای کسانی که ایمان آورده‌اید روزه بر شما فرض شده است طوریکه فرض شده بود بر آنانکه پیش از شما بودند، تا پرهیزگار شوید.
همچنان الله (عزوجل) بسوی گرفتن روزه‌های ماه مبارک رمضان ترغیب نیز داده است چنانیکه در قرآن کریم ارشاد الهی موجود است که می‌فرماید: وَأَن تَصُومُواْ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ ١٨٤ (سورة البقرة).
حاصل: و روزه داشتن برای شما بهتر است اگر بدانید ( ثواب آنرا).
الله (عزوجل) در کلام مقدس خود شکرانه‌گی فرضیت روزهای ماه مبارک رمضان را نیز برای ما وشما تعلیم داده است که باید مسلمان ومؤمن شکر گذار پرودگار خود باشد که در طول سال چنین یک ماه پرفیض وعظمت را نیز برای بنده های خود مقرر نموده که وسیله و طریقه آسان برای رسیدن و رابطه برقرار کردن با الله متعال است. الله (عزوجل) در کلام مقدس خود ارشادمیدارد: وَلِتُكَبِّرُواْ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَىٰكُمۡ وَلَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ ١٨٥ (سورة البقرة).
حاصل: و الله (عزوجل) را به سبب آنکه شما را هدایت کره است به بزرگی یاد کنید و باشد که شکرگذار باشید.
الله ( عزوجل ) روزه ماه مبارک رمضان را بربالای بندهایش اسان و برای شان محبوب گردانیده است تا به آسانی بتوانند عادت های بد را کنار گذاشته و عادات شریف ونیک را از آن خود نمایند از همین لحاظ در کلام مقدس خویش اشاره به این مطلب نموده که ماه مبارک رمضان چند روز شمار شده ای است تا بربالای نفس های بشر سخت وگرنگ تمام نشود الله متعال درکلام مقدس خود اشاره به این مطلب می‌فرماید: أَيَّامٗا مَّعۡدُودَٰتٖۚ (سورة البقرة). حاصل: روزه در؛ روزهای معدود (انگشت شمار) بربالای شما فرض است.
همچنان الله (عزوجل) بر بالای بنده خود رحم بزرگی دیگر را نیز نموده است و بنده خود را از مشقت و سختی دور نگهداشته است وفرموده است: وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٖ فَعِدَّةٞ مِّنۡ أَيَّامٍ أُخَرَۗ يُرِيدُ ٱللَّهُ بِكُمُ ٱلۡيُسۡرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ ٱلۡعُسۡرَ وَلِتُكۡمِلُواْ ٱلۡعِدَّةَ (سورة البقرة).
حاصل: وهرکس که بیمار یا مسافر باشد پس تعدادی از روزهای دیگر را روزه بگیرده، الله (عزوجل) برای شما آسانی میخواهد و برای شما دشواری نمی خواهد تا شما روز ها را کامل کنید.
خلاصه اینکه ماه مبارک رمضان ماهی است که ماه و آفتاب را گواه ایمان واعمال مان قرار میدهد، خاموشی جاده ها در هنگام افطار نمایانگر صدای اسلام است، درلحظه که همه اهل ایمان به سفرۀ افطار گرد هم می آیند گویا قیامتی به تصویر کشیده می شود، صرف ماه مبارک رمضان است که هرنوع لذت را به بلند ترین نقطۀ آن می رساند با گرسنه و تشنه شدن جسم، روح به سیری دست می یابد، باخشک شدن لبها دل باذوق معنوی سیرآب می شود وبا کوچک شدن معده معنویات افزایش می‌یابد.
پس در ذهن سوالی پیش میشود که در این ماه مبارک، پرفیض عظیم الشان چه باید کرد؟ تا به درجات که از سوی پرودگار عالمیان درخصوص این ماه مبارک مقرر شده است برسیم بخاطر رسیدن به آن درجه ناب چند نکات است که باید همه مان متوجه آن باشیم و آنرا در جریان این ماه مبارک جامعه عمل بپوشانیم:
-
بر روزه دار واجب است که بر روزه التزام داشته و از منهیات و محرمات ( اشیاء ممنوع شده) اجتناب ورزد تا روزه اش مورد پذیرش الله ( عزوجل ) قرار گیرد.
-
روزه دار اوقات خود را در این ماه با انجام دادن اعمال نیک چون، نماز، صدقه، تلاوت قرآنکریم، ذکر، دعا و استغفار در صورت توان مالی ادای عمره که برای بندۀ مخلص مزرعه است برای صفای دل هایشان بگذرانند.
-
روزه دار باید تمام اعضای بدن خود را از گناهان چون: گفتن سخن حرام، قدم گزاردن بسوی کار های حرام، گوش دادن به سخنان حرام، نظر کردن به حرام و خورد نوش حرام نگهدارد.
