زنا، شیوع وآثار شوم آن درجامعه (بخش دوم)

نویسنده: مولوی اسماعیل سارانی

زن در ملل وادیان:

زن در میان همه ملت‌ها، چه متمدن و چه غیر متمدن، مورد سوءاستفاده و ظلم قرار می‌گرفت. دکتر «گوستاد لوبون»، جامعه‌شناس معروف، در مورد مظالم زن در تمدن‌های دیگر می‌گوید: «یونانی‌ها عموماً زن را موجودی پست و درجه چندم می‌دانستند و اگر زنی بچه ناقص و بی‌قواره می‌زایید، او را می‌کشتند.»

در اسپارتا، ارزش زن به این بود که یک سرباز جنگی به دنیا بیاورد. اگر چنین امیدی از او نمی‌رفت، کشته می‌شد. زنی که بچه‌دار می‌شد، دیگران او را به عاریه می‌گرفتند تا از آن‌ها به خاطر مصالح وطن فرزند بزاید.

همچنین در باب واعظ نوشته بود که هر کس خدا را دوست دارد، از زن‌ها کناره بگیرد؛ زیرا از میان هزار مرد، یکی محبوب خدا است، اما از میان تمام زن‌های عالم، حتی یکی محبوب خدا نیست.

در روم، حکومت مرد بر زن بسیار ظالمانه و جابرانه بود و زن هیچ نقشی در جامعه نداشت؛ حتی اختیار جان او هم با مرد بود.

زن در یهود:

از قدیم‌الایام، آثار فحشا و بی‌حیایی در جامعه‌ی یهودیت هویدا بود، به‌ویژه زمانی که اسرائیلی‌ها ساکن کشور مصر بودند و در همسایگی مدین و دیگر شهرها قرار داشتند. آن‌ها تمام اخلاقیات آسمانی و آداب اجتماعی خود را از دست دادند و از فاحشه‌های زیبا کامجویی می‌کردند. بسیاری از یهودیان طبق دستور پادشاه از اورشلیم و دیگر شهرهای بزرگ طرد شدند، به کوه‌ها، دره‌ها و غارها پناه بردند و در خیمه‌ها ساکن شدند. زنان فاحشه با ظاهری نیمه‌عریان و لباس‌هایی که بدنشان را نمایان می‌کرد، نزد آنان می‌آمدند و بسیاری از مسافران مرتکب عمل فحشا می‌شدند. حتی یهودیان مطرود نیز برای ارضای غریزه‌ی جنسی خود نزد این زنان می‌رفتند و آتش شهوت خود را فرو می‌نشاندند.

دوباره به این زنان فاحشه (مطرود) اجازه بازگشت به شهر اورشلیم داده شد. آن‌ها به عمل زنا مشغول شدند و به این کار خود رونق بیشتری دادند و در هر مکانی مرتکب زنا می‌شدند. حتی حرمت اماکن مقدسه و معابد را نگه نداشتند و آن‌جا را نیز جایی برای عمل ننگین خود قرار دادند. تا جایی که ملت یهود دچار انحطاط و سقوط شد.

بعضی از دختران جوان در کاباره‌ها و فاحشه‌خانه‌ها تجمع کرده بودند و مرتکب عمل ننگین زنا می‌شدند. بعضی از آن‌ها در خانه‌های شخصیت‌ها و سرمایه‌داران ساکن شده بودند تا هر وقت آن‌ها اراده قضاء شهوت جنسی داشتند، کسی در خدمتشان باشد.

این بود اوضاع یهودیان؛ اما جالب‌تر آنکه همین یهودیان زنا با غیر یهودیان را جرم حساب نکرده بلکه آنرا جایز و کار شایسته می‌پندارند.

خاخام بشای، لیفی و جرسون اتفاق نظر دارند که اگر مرد یهودی با زن مسیحی کامجویی کند، او مرتکب فعل حرام و زنا نشده است. همچنین میمانود می‌گوید: برای یهودیان غصب زنان غیر مومن (غیر یهودی) جایز است.

حتی خاخام تام که در قرن ۱۳ هجری در فرانسه می‌زیسته، معتقد است: زنا با غیر یهودیان (مرد یا زن) عِقاب و مجازات ندارد، زیرا دیگران از نسل حیوانات‌اند.

بر اساس مضامین تورات تحریف شده، ثروت تمامی جهان متعلق به یهودیان است که از آن‌ها غصب شده است. بدین وسیله، بر همه‌ی آن‌ها واجب است این دارایی‌ها را به هر طریقی، حتی از راه بکارگیری نامشروع زنان و دختران، مسترد نمایند. به همین دلیل، یهودیان شروع به صدور دوشیزه‌های یهودی به مراکز فساد و فحشای جهان در اروپا و آمریکا کردند. قمارخانه‌ها، کاباره‌ها و مراکز شب‌نشینی‌های متعلق به یهودیان مملو از فاحشه‌های یهودی است.

یکی از یهودیان در سال ۱۹۳۰ میلادی، ۳۰۰۰ دوشیزه به مراکز فحشا اعزام کرد. تنها درآمد آن‌ها از آلمان هفت میلیون مارک بود و شهر مونیخ مرکز اصلی صدور دوشیزگان اسرائیلی به سایر مناطق اروپا بود. ضمناً آن‌ها از دختران برای کسب اطلاعات و اسرار نمایندگان دولت‌های دیگر که به اسرائیل سفر می‌کنند، استفاده می‌نمایند و میهمانان با دختران یهودی پذیرایی می‌شوند. در اسرائیل، روابط جنسی بدون ازدواج و طلاق صورت می‌گیرد. دختران با لباس‌های مفتضح در خیابان‌ها و هتل‌ها حضور می‌یابند.

مجله هولیم هوزیه می‌نویسد: «کمتر سرباز حافظ صلح و یا افسر یهودی وجود دارد که دارای یک معشوقه یهودی نباشد و او را غرق در هدایای خریداری شده از کشورهای عربی نکند و به همراه هدایا، اخبار گران‌بهایی را که از کشورهای عربی به دست آورده، در اختیار آن‌ها قرار ندهد.»

در تورات استثناء، باب ۲۵ شماره ۵ تا ۱۰ آمده است که اگر شوهر بمیرد و اولاد نداشته باشد، زن حق ندارد با کسی دیگر ازدواج کند بلکه برادر شوهرش با او هم خوابی کند و فرزندی که متولد شد منسوب به شوهر اول می‌شود تا نام آن شخص از اسرائیل محو نشود. طبیعی است هیچ‌کدام از زن و مرد و برادرش نمی‌توانند از این دستور سرپیچی کنند.

هم‌چنین در کتاب مقدس آمده است که زن از مرگ هم تلخ‌تر است.

یهودیان پیشین، زن را موجودی نجس پنداشته و او را در خانه حبس می‌کردند، حتی اگر به غذا، پوشاک، ظرف و حیوانی دست می‌زد، آن را نجس دانسته و او را مقصر اصلی تمام گناهان مردان می‌دانستند. آن‌ها می‌گفتند: «چون زن وجود دارد، مردان مرتکب گناه و معصیت می‌شوند.»

یهودیان زن را لعنت به حساب می‌آوردند، زیرا او آدم را گول زد. در تورات زن به تلخ‌تر از مرگ توصیف شده است و در سفر جامعه آمده است: «پس به تحقیق و به جستجوی حکمت پرداختم تا آگاه شوم و جست‌و‌جو کنم و بدانم که سر همان جهالت است و حماقت، جنون و دیوانگی است و زن را تلخ‌تر از مرگ یافتم که مانند دامی است، دلش خار و دستانش غل و زنجیر است».

بخش قبلی | بخش بعدی