یکی از چالش‌های عمده یتیمان، کمبود منابع مالی است؛ اما اگر جامعه و نهادهای حمایتی از این کودکان حمایت کنند، آثار مثبتی در کاهش فقر و نابرابری به وجود خواهد آمد:
کمک به کاهش فقر: تأمین منابع مالی برای یتیمان می‌تواند به کاهش فقر در جوامع کمک کند و از آسیب‌های ناشی از فقر شدید جلوگیری کند.
کاهش شکاف‌های اجتماعی: زمانی که یتیمان به‌طور مؤثر از حمایت‌های اجتماعی برخوردار شوند، شکاف‌های اجتماعی کاهش می‌یابد و امکان بروز نابرابری‌های بیشتر در جامعه کمتر می‌شود.
۶. ارتقاء همبستگی میان نهادهای اجتماعی
حمایت از یتیمان تنها وظیفه فردی نیست؛ بلکه نهادهای اجتماعی نیز باید وارد عمل شوند و این امر باعث ایجاد همکاری میان نهادهای مختلف جامعه می‌شود.
همکاری نهادهای دولتی و غیر دولتی: در سطح ملی و بین‌المللی، دولت‌ها و سازمان‌های غیر دولتی می‌توانند با همکاری یکدیگر در تأمین نیازهای یتیمان و تضمین رشد آن‌ها نقش داشته باشند.
تقویت خیریه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد: کمک‌های مردمی و مشارکت‌های خیریه‌ای باعث می‌شود که نهادهای اجتماعی در سطح گسترده‌تری برای حل مشکلات یتیمان وارد عمل شوند و نقش فعالی در تقویت ساختار اجتماعی ایفا کنند.
۷. تأثیر بر روان و سلامت جامعه
یتیم‌داری نه‌تنها تأثیرات روانی مثبتی بر یتیمان دارد؛ بلکه می‌تواند سلامت روانی و اجتماعی جامعه را بهبود بخشد.
کاهش استرس اجتماعی: حمایت از یتیمان می‌تواند استرس اجتماعی را کاهش دهد؛ زیرا افراد جامعه احساس می‌کنند که در برابر هم‌نوعان خود مسئول هستند.
پیشگیری از مشکلات روانی: زمانی که یتیمان به‌طور مؤثر حمایت می‌شوند، احتمال ابتلا به مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب در آن‌ها کاهش می‌یابد.
نتیجه‌گیری:
یتیم‌پروری در اسلام نه‌تنها یک وظیفه انسانی؛ بلکه یک اصل دینی است که در قرآن و سنت پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وسلم به‌شدت تأکید شده است. اسلام با حمایت از یتیمان به دنبال ارتقاء عدالت اجتماعی، کاهش فقر، بهبود وضعیت اخلاقی جامعه و تأمین رفاه عمومی است؛ همچنین، این عمل دارای پاداش‌های معنوی و اخروی است که فرد مسلمان را به سمت کمال و تقوا هدایت می‌کند، بنابراین، حمایت از یتیمان در اسلام نه‌تنها به نفع خود یتیمان؛ بلکه به‌طور کلی به نفع جامعه اسلامی است و به تقویت همبستگی اجتماعی و انسانی کمک می‌کند.
