نویسنده: شکران احمدی
حکم علاج با چیزهای حرام
علامه ابن‌قیم رحمه‌الله به حوالۀ امام بخاری رحمه‌الله از حضرت عبدالله بن مسعود رضی‌الله‌عنه آورده است: «همانا خداوند شفای [امراض] شما را در آنچه بر شما حرام شده، قرار نداده است».
اشیای حرام به‌ویژه شراب، اثرات منفی زیان‌بار زیادی بر مغز انسانی دارند؛ به همین منظور، در اسلام شراب، «ام الخبائث» (اساس پلیدی‌ها) نامیده شده است. بقراط، جایی‌که در مورد امراض مزمن و حاد بحث کرده است، می‌گوید: «ضرر شراب بر انسان شدید است؛ چون زود بالا رفته و اثر می‌نماید و هم‌زمان با این اثر، اخلاط موجود در بدن به‌طرف مغز بالا رفته و برای ذهن زیان‌بار می‌گردد.»
مردارخواری
علم میکروب‌شناسی و آزمایشگاهی در قرن بیستم به این امر پی برده است که در بینی و دهان و حلقوم و دستگاه هاضمه و جلد، انواع میکروب‌ها وجود دارد که بدون این‌که ضرر داشته باشند به‌طور طبیعی، رشد می‌کنند، حتی در افراد سالم، مفید هم می‌باشند؛ جز در حالات خاصی، مثل مرض و مرگ زیان‌بار می‌گردند، آنگاه گردش خون متوقف شده و میکروب‌ها شروع به رشد کرده و در محیط فاقد اکسیژن، تکثیر شده و در ظرف چند ساعت به اغلب اعضای بدن سرایت می‌کنند. به همین خاطر کمترین ضرر خوردن خودمرده مسمومیت دستگاه گوارش است.
خون
خون و ترشحات غدد لنفاوی، بزرگ‌ترین وسیله و راه انتقال امراض مختلف میکروبی و ویروسی و سرطانی، به اعضای مختلف جسم می‌باشند.
گوشت خوک ناقل بسیاری از ویروس‌ها بوده و خطرناک‌ترین آن‌ها کرم حلزونی، کرم تریشین است که در عضلات بدن و چشم و دماغ نفوذ می‌کنند.
خداوند متعال چه زیبا فرموده است: «حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَ لَحْمُ الخنزير …»؛ ترجمه: «بر شما مرده و خون و گوشت خوک حرام گردانیده شده است».
فرجام
این بود مختصری از تعالیم نظافتی/بهداشتی اسلام که به آن اهمیت فوق‌العاده‌ای داده شده است که در دیگر ادیان سراغ نداریم و این همه را هزاروچهارصد سال و اندی پیش گفته است که بشر امروزه به راز و رمز آن تا حدوی پی برده است و دانشمندان و کارشناسان علوم آزمایشگاهی و غیره را متحیر کرده و به اعجاز علمی و جاودانگی و حقانیت قرآن مجید و اسلام پی‌برده‌اند.
پس نظافت از نظر اسلام از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است؛ و این همه دستورات بهداشتی/نظافتی رحمت بودن اسلام و پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وسلم را برای ما ثابت می‌نماید: «وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ»؛ «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ».
منابع
-
القرآن الکریم.
-
جوزیه، ابن قیم، الطب النبوى، الطبعة الثانية ۱۶ نوامبر ۱۹۵۷م، مصر، القاهرة، دار احياء الكتب العربية.
-
شریف، دکتر عدنان من علم الطب القرآني، دار العلم للملایین، بیروت، لبنان، 1999م.
-
السجستاني، أبو داود سليمان بن الأشعث، سنن ابی داود، الناشر: دار الكتاب العربي ـ بيروت.
-
علوان، عبدالله، تربية الأولاد في الاسلام، دار السلام: 181م، بیروت، لبنان.
-
صانعی، دکتر صفدر، تعالیم بهداشتی اسلام، چاپ چهارم، کتاب‌فروشی جعفری.
-
الحسينى الزبيدى، محمد بن محمد بن محمد، اتحاف السادة المتقین، دار الکتب العلمية، بیروت، لبنان.
-
الغزالي الطوسي، أبوحامد محمد بن محمد، احیاء علوم الدین، دار المعرفة، بیروت، لبنان.
-
ابو الحسین، مسلم بن حجاج، نیشاپوری، صحیح المسلم، دار الکتب العلمیة، بیروت، لبنان.
-
بخاری، محمد بن اسماعیل، الجامع الصحیح للبخاری، دار احیاء التراث العربي، بیروت، لبنان.
-
التبريزي، الخطيب محمد بن عبدالله مشکوة المصابیح، الطبعة: الثالثة 1405، الناشر: المكتب الإسلامي، بيروت، لبنان.
