نقش قانون در ساختار شخصیت و تربیت فرزندان و تنظیم کانون خانواده نه تنها کمتر از نقش آن در سامانبخشی به یک دولت و کشور نیست، بلکه به مراتب مهمتر از قوانین کشوری است؛ چراکه اگر کودکان در منزل قانومند بار بیایند، فردا قانونگزاران ایدهآلی برای جامعه خواهند شد. شاید از همین روست که توجه مربیان بیشتر بر تربیت کودک معطوف شده است.
دكتر عبدالكريم بكار که کتابهای بسیار ارزنده و پرباری از وی در زمینهٔ تربیت کودک روی چاپ دیده است مینویسد:
نباید والدین در تربیت کودکانشان، منتظر کمکهای مرسومِ جامعه باشند، بلکه بر آنها است که بار این مسئولیت سنگین را شخصا به دوش بگیرند.
براستی چه اندازه زیبا است که پدرها و مادرها، با تمام قوت و قدرت، قوانینی را برای تربیت کودکشان در منزل وضع کنند و با پروراندن این نیروی شگرف، دَینشان را به جامعهٔ انسانی ادا کنند.
بنده فراخور فهم و تجربهٔ شخصی خود برخی از قوانین منزل برای تربیت کودک را بر میشمارم، امیدوارم چراغ راهی برای همهٔ خانوادهها و پدران و مادران باشد:
از کودک بخواهیم:
۱. نمازش را اول وقت بخواند؛
۲. به کلماتی مثل «ببخشید»، «خواهش میکنم»، «لطف دارید»، «بزرگوارید»، و «سپاسگزارم»، فوقالعاده اهمیت دهد؛
۳. از «دعوا»، «فحش»، «بدگمانی» و هر عمل زشتی که شخصیتاش را خدشهدار و معیوب میکند، جدّاً پرهیز نماید؛
۴. احساساتش را بیپرده، رُک و با احترام و ادب، بیان کند؛
۵. خودش ببندد آنچه را که بازکردهاست، مثل(در اتاق، پنجره، کمد، صندوق، یخچال و درایور و…) و هرچه را انداختهاست، خودش بردارد و تا حد توان خانه را مرتب نگهدارد؛
۶. خودت مسئول اتاقت هستی؛
۷. خوب و با احترام گوش دادن به سخن دیگران و نپریدن میان سخن طرف مقابل، هرکس که باشد؛
۸. التزام به سلام گفتن و خداحافظی، وقت ورود و خروج از منزل؛
۹. تلاوت روزانه بخشی از قرآن؛
۱۰. مهمانان ما مقید به قوانین و برنامههای ما هستند، تا حد توان نقض قانون نشود؛
۱۱. خوردن فقط سر سفره باشد، همه اتقاقها را سالن غذاخوری و رستوران نکنیم؛
۱۱. بیداری بعد از ساعت خواب، ممنوع؛
۱۳. پرداختن به برنامههای فکری از ساعت(…) تا ساعت(…)؛
۱۴. التزام به احترام پدر و مادر و بوسه زدن بر دستان و پیشانیشان؛
۱۵. وقتی خانواده دور همی دارند، به پاس احترام آنها بازی با گوشی و… ممنوع است؛
۱۶. غذا باید سر وقت خورده شود؛
۱۷. همهٔ اعضای خانواده مسئولیت حفاظت و نگهداری منزل و وسایل آن را برعهده دارند؛
۱۸. کارهای شخصی را هرکس خودش باید انجام دهد، هیچ کس حق ندارد، بدون دستور مادر یا پدر بر دیگر
اعضای خانواده حکمرانی کند؛
۱۹. برآورده کردن نیازهای خانواده، بر هرچیزی مقدم است؛
۲۰. وقتی کسی از اعضای خانواده با خودش خلوت کرده یا کتاب میخواند، بدون اجازه و در زدن، خلوتش را بر هم نزنیم؛
به خاطر داشته باشیم، تربیت کودک کاری بس دشوار و وظیفهای فوقالعاده سنگین است و نیاز به تلاشی ژرف و فکری عمیق دارد که نیازمند هفت روز در هفته و ۲۴ساعت در روز است. با استعانت از خداوند متعال هر محالی، ممکن میشود.
