کمک به محرومان در ماه مبارک رمضان

نویسنده: محمد عاصم اسماعیل­زهی

در تمام دنیا نگاه عاطفی، محور کمک به فقراست و اگرچه همین موضوع نیز ارزشمند است اما آن چیزی که در دین مورد هدف است، برافراشته شدن پرچم دین با تمام اجزای آن در عالم است. در نظام دینی هدف از کمک به نیازمندان صرفاً رفع نیازهای مادی آن‌ها نیست بلکه رفع نیازهای معنوی آن‌ها نیز مورد هدف قرار دارد و این رسالت خیران ما را از کمک کنندگان در سایر کشورها متمایز می‌کند. تمام کارهایی که به انسان مرتبط است، ماندگاری ندارد اما زمانی که خدایی شد، تا ابد اثرگذار شده و ماندگاری پیدا می‌کند و باید تلاش کنیم کارهایمان خدایی باشد تا ماندگاری پیدا کند.

احساس آرامش وجدان در این سرای که هیچ ملک و مال نمی‌ماند نعمتی بسیار ارزنده است. در این دنیای فانی افراد بسیاری وجود دارند که سرود بیداردلی خویش را در کوی درماندگان سر می‌دهند. اما خدمات ارزنده نیکوکاران همچون راز سر به مهری می‌ماند که تنها خالق یکتا و آنان می‌دانند و بس! وقتی از یک فرد نیکوکار بپرسید چه اقدامات خیرخواهانه و خشنود کننده برای محرومان جامعه انجام داده است؟، می‌گوید: این‌ها را نپرسید… نمی‌خواهم کارها تبلیغ شوند…» افراد نیکوکار دیگر هم برای انتشار خدمات و تلاش‌های خود در راه کمک به محرومان رضایت نمی‌دهند.

حمایت‌های مالی- معنوی از افراد و خانواده‌هایی که براثر تنگدستی و درماندگی مالی امکان تدارک یک زندگی جمع و جور را ندارند، جلوه ای زیبا از تکامل نفس انسان‌هایی است که می‌کوشند بخشی از مشکلات نیازمندان و محرومان را برطرف سازند و به بخشی از نیازهای آنان پاسخ دهند.

در قرآن مجید درباره بخشش و نیکوکاری آیات فراوانی وجود دارد «یکی از نشانه‌های پرهیزکاران، انفاق در راه خدا است از آنچه برای آن‌ها روزی قرار داده‌ایم.» ادیان الهی دیگر نیز انسان‌ها را به امور خیر سفارش کرده‌اند.

 علما واندیشمندان در باب یاری رساندن به ناتوانان، تهی دستان و نیازمندان بسیار گفته و تاکید کرده‌اند.

ماه مبارک رمضان به ذات باری‌تعالی منسوب است، ماهی که پر از برکت، رحمت و مغفرت است ماه نزول قرآن، دربردارنده شب با عظمت قدر، شبی که از هزار ماه افضل‌تر است و روز‌ها و شب‌های آن از بهترین لحظات است، اما به راستی از این ماه زیبا و پرفضیلت چه بهره‌ای برده‌ایم و چقدر فضیلت کسب کرده‌ایم؟!

این ماه عزیز و گرانقدر در کنار هزاران برکت و رحمتی که دارد هزاران رمز و راز و هزاران پندوآموزه اخلاقی نیز دارد که روزه‌داران باید از این امتحان الهی سربلند بیرون بیایند و حقایق آن را درک نمایند.

کمک به دیگران چیز بسیار خوبی است که در اسلام بر آن تأکید شده است.

خداوند به برخی افراد ثروت بیشتری داده و برخی ثروت کمتری دارند و برخی از مردم آنقدر فقیر هستند که پول کافی برای تهیه غذا ندارند.

این قانون زندگی است که افرادی که بیشتر دارند باید به دیگران که کمتری دارند کمک کنند.

 این عمل انسان مؤمن دو فایده دربردراد: اول اینکه افراد فقیر می توانند مانند دیگران زندگی بهتری داشته باشند و دوم اینکه خداوند در قرآن می گوید هر که به دیگران کمک کند ، خدا در مواقع نیاز به او کمک می کند.

اما کمک نباید به گونه­ای انجام شود که افراد نیازمند را شرمنده کند، بلکه باید تا آنجا که ممکن است از دید دیگران پنهان بماند.

خداوند از طریق ما انسانها ، خوبی و مهربانی خود را به دیگران منتقل می کند ، گره های کار بندگانش را باز می کند ، نان را بر سر سفره نیازمند اما شریف می گذارد.

ما انسانها هیچ چیز از خود نداریم و هر کاری که بتوانیم یا قادر به انجام آن هستیم همه از لطف و رحمت خداوند نسبت به ما سرچشمه می گیرد و خوشا به حال انسانی که واسطه خوبی­های خداوند نسبت به بندگانش است.

انجام کارهای خوب هیچ محدودیتی ندارد ، کمک به دیگران ممکن است مالی یا معنوی باشد ، کسی که توانایی مالی خوبی دارد می تواند نان را روی سفره فقرا بگذارد و شخص دیگر ثروت چندانی ندارد اما سرشار از دانش است.

انسان­ها موجودات اجتماعی هستند و این با هم زیستن برای ما یک مزیت محسوب می شود. هر انسان در طول دوره ی زندگی خود ممکن است بارها دچار مشکلات فراوان شود که به تنهایی نتواند از پس آن ها برآید.

خانواده، دوستان، همسایگان و حتی در برخی موارد غریبه­ها می توانند برای حل مشکلات آن فرد به او کمک کنند.

این که فکر کنیم ما هیچ وقت دچار مشکل نمی شویم و به کمک دیگران احتیاج پیدا نمی کنیم فکر اشتباهی است چون ما انسان ها آن قدر توانمند نیستیم که بتوانیم تمام مسائل پیش آمده را به تنهایی بر طرف کنیم.

کمک کردن به نیازمندان در واقع بیشتر کمک به خودمان است زیرا ما نتیجه اعمال خوب و بد خود را خواهیم دید و کمک ما باعث به وجود آمدن احساس رضایت قلبی و خوشنودی خداوند از ما می شود و به زندگی ما برکت می بخشد.افراد خوب همیشه محبوب دیگران هستند و باعث می شوند دنیای بهتری در اطراف خود ببینیم. آنها همیشه سعی می کنند به دیگران کمک کنند و به مردم در رسیدن به رویاهای خود کمک کنند.

بدنه: نیکوکاری می تواند جهان را بسیار زیباتر کند ، هر یک از ما آرزو می کنیم که دیگر جنگ و دشمنی در جهان وجود نداشته باشد و البته این آرزو دور از ذهن نیست. به خصوص که قصد ما واقعاً کمک به دیگران است. یکی از ویژگیهای انسان های با فضیلت این است که آنها هرگز از دیگران به عنوان وسیله ای برای رسیدن به خواسته های خود استفاده نمی کنند.

آنها بی دلیل با دیگران دشمنی ندارند ، با دیگران مهربان هستند و اخلاق آنها با طبقه اقتصادی دیگران متفاوت نخواهد بود. ما همیشه باید به دنبال ویژگی های مثبت در رفتار این افراد باشیم و به آنها بیاموزیم که خداوند متعال نیکوکاران را دوست دارد و همیشه به ما دستور می دهد که از اخلاق چنین افرادی پیروی کنیم.

نتیجه گیری: ما باید یاد بگیریم که امور خیریه فقط برای آشنایان نیست و باید یاد بگیریم که همین کار را برای دیگران انجام دهیم ، ما می توانیم به همنوعان خود کمک کنیم تا از سختی ها و مشکلات زندگی عبور کنند و مطمئناً منطقی است. برای ما خوب خواهد بود که این کار را ادامه دهیم.