بحران سرمایه‏‌داری: فقر و مشکلات کنونی جهان!

نویسنده: بشیراحمد احمدی

طبق گزارش جدید سازمان بین‌المللی آکسفام، طی دو سال گذشته یک درصد از ثروتمندترین افراد جهان سهمی نزدیک به دوسوم کل ثروت جدید ایجادشده در سراسر جهان را داشته‌اند. براساس این گزارش، از مجموع ۴۲ دالر ثروت جدید که از ۲۰۲۰ ایجاد شده است، ۲۶ تریلیون دالر یا ۶۳ درصد آن به افراد ‌ثروتمند مربوط بوده است. به گفته آکسفام، ۹۹درصد باقی جمعیت جهان تنها ۱۶ تریلیون دالر ثروت جدید جمع‌آوری کرده‌اند. آگسفام در گزارش خود آورده‏‌است که فاصله میان اغنیا و فقرا به‌‏شدت روبه افزایش است.

پس از حاکمیت ایدولوژی سرمایه‏داری-دموکراسی در جهان، لگام گسیختگی و تک روی‏‌ها در همه بخش‏‌های زندگی انسان‏ها پدید آمده‌‏است. فربه‏ترین نوع آن”بازار آزاد” است. این بخش ایدولوژی سرمایه‏‌داری برای انسان‏‌های امروزی، باالخصوص طبقه فقیر وکم ‏درآمد جامعه بسیار گران تمام شده‌‏است. زیرا با استفاده از این مفهوم سرمایه‏‌گذاران و سهام‏داران می‏‌توانند از پدیده‌‏های انحصار و احتکار مستفید شوند، و نرخ بازار در قبضه خود داشته باشند.

 امروز کار به جای رسیده‏‌است که در تحتِ بازار آزاد چند فرد انگشت‏‌شمار ثروت و قدرت را در انحصار خود قرار داده و بقیه مردم با فقر شدید و بیکاری دست و پنجه نرم می‌‏کنند.

پس ازحاکمیت چندین ساله سرمایه‌‏داری در جهان، ایدولوژی کمونیستی از بی‌‏عدالتی‏‌های اقتصادی و شکل‌گیری دو طبقه (فقیر و سرمایه‏‌دار) شکل گرفت. نظام سوسیالیستی هم از پسِ این بی‏‌عدالتی بیرون آمده ‏نتوانست؛ سرانجام محکوم به شگست شد.

امروز که از انقلاب کبیر فرانسه نزدیک به 237 سال می‌‏گذرد، فقر بیش‏تر از هرروز دامن‏‌گیر مردم جهان شده‏‌است. قرار گزارش‏های مطرح شده، تنها در کشور هندوستان بیشتر از 250 ملیون انسان در معرض فقر شدید قرار دارند. از این میان، 30 ملیون انسان دراین کشور خانه بدوش‌اند. این رقم چشم‏گیر که تعدادشان نزدیک به اندازه کل نفوس افغانستان بالغ می‌‏شود تمام عمر خودرا در خیابان‏ها و جنگل‏ها سپری می‏‌کنند.

چیزی که خیلی ملموس و آفتابی می‌‏باشد استمرار این واقعیت تلخ وناگوار است. دیروز کمونیزم برای نابودی نظام سرمایه‌‏داری که عامل اصلی این همه بدبختی‏ها شناخته شده‌‏است قدعلم نمود؛ ولی نتوانست غالب شود. اگر ایدولوژی سوسیالیستی نتوانست تغییر کلی و مطلوب را ایجاد نماید، نباید بشر چنین حالت رقت بار را به تماشا بنیشیند.

بدیل معقول و کارسازتر از هر ایدولوژی بشری که بتواند مهم‏ترین مشکل اقتصادی امروزی را حل نماید، اسلام عزیز است. نظام اقتصادی اسلام با جمع آوری زکات اموال مسلمین و صدقات لازمی نمی‏گذارد میان سرمایه‌‏دارها و کم درآمدها فاصله فاحش و عمیق ایجاد شود. این یک ادعای محض وبی‌‏اساس نیست، بلکه واقعیت است که تاریخ آن را در دوران حاکمیت اسلام در طول قرون متمادی به تجربه گرفته است.

بناء از الزامات امروزی بشر و خصوصا مسلمان‏ها این است که با تحکیم حاکمیت اسلامی؛ عدالت اقتصادی را قبل از انقراض و نابودی کتله عظیمی از انسان‏ها به تجربه بگیرند و از جمع شدت ثروت همه‏‌گانی در دستان یک اقلیت که تعدادشان به یک فیصد هم نمی‏‌رسد، جلوگیری نمایند.